09 آبان 1397
پس از آن که امام خمینی، طی نامهای در 7 آبان 1341 از حجتالاسلام محمدتقی فلسفی به سبب فعالیتها و خطابههای وی در اعتراض به تصویب نامه انجمنهای ایالتی و ولایتی، تشکر کردند[1] در نامهای دیگر به تاریخ 9 آبان 1341 خطاب به او، درباره صدور اعلامیه آیتالله سیداحمد خوانساری در رابطه با تجمع مردم تهران در مسجد سیدعزیزالله بازار تهران، نوشتند و از عدم برخورد قاطع و فراگیر نسبت به تصویبنامه یاد شده، انتقاد کردند. امام خمینی با اشاره به امکان حضور چهار هزار نفری مردم در مسجد سیدعزیزالله، صدور اعلامیه آیتالله خوانساری را«به موقع و لازم» شمردند «لکن کیفیت آن را خیلی نارسا» خواندند و افزودند: «دولت از دیانت نمیترسد تا از بازاری متدین و دعای اینها یا نفرین آنها وحشت کند؛ دولت از مردم فعال و جوان و احزاب و دانشگاه ملاحظه میکند.» در ادامه امام خمینی، برگزاری اجتماعات دینی و اعتراض به تصویبنامه را کافی و موثر ندانستند و از اقدامی قاطعتر سخن به میان آوردند که در نتیجه آن «آن وقت تکلیف یکسره میشود و ما غالب میشویم و سقوط دولت حتمی است».[2] در پایان نیز با تأسف خوردن از فرصت از دست رفته حضور مردم در مسجد سیدعزیزالله برای اقدام جدی علیه تصویبنامه، به حجتالاسلام فلسفی مأموریت دادند تا ضمن سخنرانیهایش بر این نکته خطاب به دولت تأکید کند که «ما نمیخواهیم اجتماع بزرگ درست کنیم، والا در صورت لزوم در خارج تهران اجتماع میکنیم و مطالب مهمی را به گوش ملت میرسانیم و در قم اجتماع ایران را تهیه میکنند و در صحرای قم، به مردم ایران مطالبی که باید گفته شود، شخصاً بعضی از علما خواهند گفت.»[3] امام خمینی در حالی که از ناراحتی و عصبانیت خود در این ماجرا سخن به میان آوردند، جملات پایانی نامهشان را هشدارآمیز نوشتند که: «سرکار میدانید در این حال که ما قرار گرفتیم قضیه از آشتی و صلح گذشته و پای نابودی احکام اسلام و فتح در کار است و «هیهات من الذله». نترسید. ملاحظه نکنید. آقای خوانساری را نمیگیرند، شما را نمیگیرند. دنیا اقتضا ندارد. شما بهتر میدانید.»[4]
[1] - صحیفه امام، ج1 (1312 – آبان 1344)، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، 1378ش، ص84
[2] - همان،ج1، صص85 و 86؛ خاطرات و مبارزات حجت الاسلام فلسفی، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1376،ص546 (گراور نامه)
[3] - همان
[4] - همان
تعداد بازدید: 1468