نور و امید این راه

معصومه فرمانی

07 دي 1396

سروقامتان سفیدپوش بودند که تکیه بر کلام آسمانی‌ات زدند.

تو را بُرده بودند تا تنها نوری که تیرگی راه‌ را می‌گشود رو به خاموشی گذارد و امید که جوانه زده بود، درست مثل درخت‌هایی که با دستان پینه‌بسته‌شان می‌کاشتند، ریشه‌اش خشک شود.

عطر کلامت چنان به مشام‌شان خوش نشسته بود که تعفن هوای زمانه حال‌شان را به هم می‌زد.

می‌خواستند طعم شیرین آزادی را بچشند، درست مثل همان میوه‌هایی که می‌کاشتند، خوش‌طعم و گوارا.

چشم‌انتظار دست نوازش سیّدی بودند که حالا در حبس بود، روح کلامت که به جان‌شان دمیده شد جان‌برکفت شدند.

کفن به تن کردند و با تکیه بر الله‌اکبر قیام کردند، سفیدی کفن‌شان با سبزی نام روح‌الله و سرخی خون‌شان پرچم خوش‌رنگ ایران اسلامی ‌شد.

15 خرداد با خون شرف کشاورزان و دهقانان و کارگرانی سرخ شد که سینه سپردند به تبر جبر و استبداد پهلوی تا برای همیشه این تاریخ را در تقویم ایران ثبت کنند، تا روح خدا برای همیشه مقتدای‌شان شود.

 
تعداد بازدید: 3823