سیدرضا فندرسکی
02 ارديبهشت 1397
پس از قیام 15 خرداد سال 1342 عدهی زیادی از علمای شهرهای مختلف ایران به تهران مهاجرت کردند تا به طور دسته جمعی برای آزادی امام خمینی و سایر علمای دستگیر شده تلاش کنند. از شهرستان دزفول آیت الله سیداسدالله نبوی در این اجتماع شرکت کرده پس از آن در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی در کنار سایر روحانیون به نشانه اعتراض مدتی اقامت کردند.(1) همچنین آیتالله سیدمجدالدین قاضی دزفولی که در حقیقت رهبری نهضت در دزفول را بر عهده داشت با همکاری سایر روحانیون در اعتراض به دستگیری امام حوزه علمیه و مساجد این شهر را را از روز شانزدهم خرداد به مدت سی و پنج روز تعطیل کرده و بیانیههای روشنگرانهای را منتشر کردند.(2)
رژیم شاه که از تظاهرات مردم دزفول نگران بود یک روز قبل از فرا رسیدن چهلم شهدای 15خرداد جهت آمادگی، کمیسیونی در پایگاه چهارم شکاری دزفول تشکیل داد و صد نفر سرباز برای جلوگیری از تظاهرات به حالت آمادهباش در شهر مستقر شدند.(3)
پیش از فرارسیدن روز چهلم اعلامیهای از طرف عدهای از مسلمانان انقلابی دزفول صادر شد که در آن روز یکشنبه 23 تیرماه تعطیل عمومی اعلام شد و از مردم خواسته شد برای نشان دادن اعتراض خود به رژیم مغازههای خود را تعطیل نمایند. این اعلامیه ظاهرا از طرف گروهی به نام «مسلمانان متحد» صادر شده بود اما چنین گروهی وجود خارجی نداشت و این فقط عنوانی برای ترساندن مأمورین رژیم بود.(4)
اعلامیه جامعه روحانیت ایران درباره تحریم انتخابات دوره بیست و یکم مجلس که در روز 13 مرداد 1342 صادر شد در دزفول نیز توزیع گردید و در شهر شایع شد که امام رأی دادن در این انتخابات را تحریم کرده است.(5)
پینوشتها:
تعداد بازدید: 2052