سیدرضا فندرسکی
09 خرداد 1397
پس از تصویب لایحه انجمنهای ایالتی و ولایتی در مهر سال 1341[1] تلگرافی از طرف علمای اردبیل به آیتالله سید محمدرضا گلپایگانی فرستاده و اعلام شد که آنها نیز به پیروی از مراجع تقلید خواهان لغو این لایحهاند. تلگراف دیگری از طرف علمای اردبیل به محمدرضا پهلوی فرستاده شد که در آن خواهان لغو این تصویبنامه توسط دولت حکومت پهلوی شده بودند.[2]
به دنبال حمله مأموران رژیم پهلوی به مدرسه فیضیه قم در دوم فروردین 1342 علمای اردبیل تلگرافی در حمایت از علما برای مراجع قم ارسال کردند.[3]
بلافاصله بعد از قیام 15 خرداد سال 1342 سی تن از علمای اردبیل از جمله آیتالله سید عبدالکریم موسوی اردبیلی، محمد مسائلی، یونس یونسی، میربهاءالدین اوستا (علمالهدی)، سید غنی اردبیلی و مروج در تلگرافخانه این شهر، در اعتراض به دستگیری امام خمینی و حمله و هجوم مأموران حکومت پهلوی به مردم، دست به تحصن زدند. این تحصن که احتمالا از شانزدهم خرداد آغاز شده بود، در روز نوزده خرداد با دخالت فرماندار و رئیس ساواک اردبیل خاتمه یافت.[4]
روز چهارم مرداد سال 1342 دو تن از روحانیون اردبیل به نام حاجمیرزا بهاءالدین اوستا و سیدغنی اردبیلی جهت شرکت در اجتماع علما در حمایت از امام خمینی، به تهران سفر کردند.[5]
پینوشتها:
[1] . آغاز مخالفت علما و مراجع با اقدامات حکومت پهلوی: http://www.15khordad42.ir/?page=post&id=4667
[2] .درازی، علی، انقلاب اسلامی در اردبیل، سوره مهر، 1390، صص 381-380
[3]. همان، ص 390
[4]. قیام 15 خرداد به روایت اسناد، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، ج 7، 1387، ص 16
[5]. همان، ج 8 ، ص 367
تعداد بازدید: 2249