جلوگیری از دیدار مردم با امام ‌خمینی

جعفر گلشن روغنی

12 مرداد 1397

پس از آنکه با آزادی امام خمینی از زندان حکومت پهلوی در ظهر 11 مرداد 42 جمعیت بسیاری از مردم و روحانیون برای دیدار به محل حبس خانگی ایشان در منزل آیت‌الله سیدعباس نجاتی واقع در منطقه داوودیه تهران رفتند، حکومت تصمیم گرفت که از حضور انبوه جمعیت مشتاق، جلوگیری کند. بنابراین از ساعت 8 صبح روز 12 مرداد 1342 «از طرف شهربانی کل کشور به مأمورین انتظامی دستور داده شد که دیگر ملاقاتی از آقای خمینی به عمل نیاید.»[1] در نتیجه از ساعت 9 صبح نیروهای انتظامی برنامه ملاقات مردم با ایشان را قطع کردند و دیگر اجازه ندادند تا دوستداران ایشان با وی دیدار نمایند.»[2] در حالی که «محل سکونت ایشان شدیداً تحت کنترل مأمورین سازمان امنیت» بود،[3] «در داخل منزل آن عده از مردم که صبح داخل شده بودند کماکان نشسته و خارج نمی‌شدند و در پیاده‌رو خیابان شمیران نیز در حدود هزار نفر جمعیت که مانع از رفتن آنان به داخل منزل گردیده بودند ایستاده بودند. در همین ساعت ریاست پلیس تهران جهت بازدید به محل وارد شد. طلاب خارج از منزل مرتباً اصرار می‌نمودند که ما بایستی آقا را زیارت کنیم والا نخواهیم رفت. رئیس پلیس به مردم اخطار نمود فعلاً ملاقاتی صورت نخواهد گرفت مردم متفرق شوند و منتظر پخش اعلامیه‌ای در این باره باشند.»[4]چند ساعت بعد، مأمور ساواک گزارش کرد که «ساعت 18:30 در محل اقامت آیت‌الله خمینی واقع در مسیر جاده شمیران قدیم ایستگاه داوودیه، عده‌ای از افراد پلیس سوار، قوای امدادی با افسران مربوطه به خود، در سر کوچه‌ها و مسیر خیابان ایستاده و مراقب اوضاع بودند و از ورود مردم نزد [آیت‌الله] خمینی ممانعت می‌کردند.» بنابر نوشته همین مأمور «جلوگیری دستگاه از تماس با [آیت‌الله] خمینی، یک نوع ضعف و ترس از نیروی ملت را نشان می‌دهد. این امر نوعی زورگویی و نفهمی دستگاه به مردم عابر می‌باشد. چرا [آیت‌الله] خمینی را گرفتند و حالا آزادش نموده‌اند. چرا مانع ورود مردم به نزد او می‌شوند.»[5]

 
تعداد بازدید: 976