13 خرداد 1399
روز عاشورای سال 1383 مقارن با 13 /3 /1342 جمعیتی بیسابقه از عزاداران در قم جمع شده بودند و هیجان زیادی برای شنیدن سخنان امام داشتند. پایداری امام خمینی علیرغم همه اقدامات حکومت برای لغو این مراسم و عدول دیگر علما از ایراد نطق، به سخنان امام اهمیت خاصی داده بود.[1] بخشهایی از سخنان کوبنده امام در این روز که سرآغاز قیام 15 خرداد شد بدین شرح است:
«اینها [سران حکومت پهلوی] با اساس کار دارند، با اساس اسلام و روحانیت مخالفند.... اسرائیل نمیخواهد در این مملکت علماء اسلام باشند... اسرائیل به دست عمال سیاه خود مدرسه فیضیه را کوبید، ما را کوبید، شما ملت را میکوبد، میخواهد اقتصاد شما را قبضه کند، میخواهد تجارت و زراعت شما را از بین ببرد، میخواهد ثروتها را تصاحب کند.... من به شما نصیحت میکنم ای آقای شاه، ای جناب شاه من به تو نصیحت میکنم، دست از این اعمال و رویه بردار. من میل ندارم که اگر روزی اربابها بخواهند تو بروی مردم شکرگزاری کنند. من نمیخواهم تو مثل پدرت بشی... نصیحت مرا بشنو، از روحانیت بشنو، از علماء اسلام بشنو، اینها صلاح ملت را میخواهند، اینها صلاح مملکت را میخواهند ... اسرائیل به درد تو نمیخورد...»[2]
[1]. مدنی، سیدجلالالدین، تاریخ سیاسی معاصر ایران، ج 2، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، 1361، صص 37 و 38.
[2]. همان، صص 39 و 40.
تعداد بازدید: 1060