زهرا رنجبر کرمانی
24 ارديبهشت 1400
گزارش روز 24 /2 /1343 ساواک در خصوص شایعهای که حساسیت و نگرانی این نهاد امنیتی را برانگیخته بود میگوید: «طبق اطلاع واصله در بعضی از محافل مطلع مذهبی پایتخت شایع گردیده که بعضی از روحانیون و وعاظ مخالف دولت در نظر دارند در ماههای سوگواری محرم و صفر در صورت امکان در مواقع وعظ و خطابه اشاراتی به روابط سیاسی ایران و اسرائیل نموده و به خصوص از چند نفر از اعضاء کابینه که وابسته به فرقه بهائی میباشند انتقاداتی به عمل آورند ...»[1]
گفتنی است روابط ایران و اسرائیل در دوره پهلوی جلوهای از پنهانکاری سیاسی و ظاهرسازی عوامفریبانه بود. مشی سیاست خارجی ایران مبتنی بر روابط حسنه با اسرائیل بود، اما برای جلوگیری از اعتراضات اعراب، حتی در بالاترین سطح به صورت غیررسمی و گاه محرمانه صورت میگرفت.[2] ملاقات سران دو کشور غالباً محرمانه و به همت ساواک انجام و هیئتهای ایرانی نیز به صورت محرمانه به اسرائیل اعزام میشدند.[3]
پینوشتها:
[1]. قیام 15 خرداد به روایت اسناد ساواک، ج 5، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1382، ص 384.
[2]. شهبازی، الهام، «ایران و اسرائیل از همکاری تا منازعه»، خردنامه، بهار و تابستان 1393، ش 12، ص 91 - 112، ص 95.
[3]. مدنی، سیدجلالالدین، تاریخ سیاسی معاصر ایران، ج 2، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، 1361، ص 144.
تعداد بازدید: 1048