01 فروردين 1401
اولین اقدام ما در آلمان واکنش به حوادث 15 خرداد 1342 بود. آن زمان تبلیغات گسترده و وسیعی در رسانههای غربی علیه نهضت روحانیون به وجود آمد که متعاقب تبلیغات رسانههای داخلی بحث ارتجاع سیاه و تحجر روحانیت را مطرح میکردند. در واقع میخواستند روحانیون شیعه مخالف حکومت را به مردم معرفی کنند. این محور تبلیغاتی کاملاً مشخص بود که در روزنامهها مطرح میشد. همان موقع با آقای مهدی مظفری از اعضای انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران که تازه از ایران به فرانسه آمده بود تماس گرفتم. مظفری شاگرد اول دانشکده حقوق بود و من از قبل ایشان را میشناختم. وقتی تلفنی با او صحبت کردم، قرار شد در پاسخ به این تبلیغاتی که علیه این حرکت ایجاد شده بیانیهای تهیه کنیم. آقای مظفری قلم بسیار خوب و روانی داشت. بنابراین از ایشان خواستم حول محورهایی که با هم صحبت کردیم بیانیهای تهیه کند.
محور اصلی بیانیه این بود که حساب روحانیون مترقی از آخوندهای مرتجع جداست و بایستی باز شناخته شود. یعنی یک تمایزی باید میان این دو قائل باشیم. در این بیانیه روحانیون مترقی در مبارزات ایران را توضیح داده و گفته شد که در طول تاریخ ما مسیر روحانیون مترقی با روحانیونی که در کنار دربار یا مرتجع بودند، کاملاً جداست و آن روحانیتی که امروز در ایران به مبارزه پرداخته، برخاسته و علیه استبداد مبارزه میکند از طیف روحانیون مترقی هستند. به هر حال چنین بیانیهای تهیه شد و بعد با همان هستهای که در شهر گیسن شکل گرفته بود، هماهنگ کردیم و قرار شد انتشار این بیانیه را به عنوان یک برنامه جمعی انجام دهیم. آنها هم استقبال کردند و کار اجرایی را هم خودشان انجام دادند. یعنی متن آماده شده را تکثیر و در آلمان و دیگر کشورهای اروپایی توزیع کردند. این در واقع اولین کار فرهنگی ـ اجتماعی و سیاسی بود که دانشجویان ایرانی مسلمان در آلمان انجام دادند.
منبع: شصت سال ایستادگی و خدمت خاطرات مهندس محمد توسلی، تهران، نشر کویر، 1398، ص 79 - 80.
تعداد بازدید: 911