زهرا رنجبر کرمانی
27 تير 1400
ساواک در گزارشی با موضوع «مصاحبه دادستان فرماندارى نظامى» به تاریخ 27 /4 /1342 نوشت:
«مصاحبه دادستان فرماندارى نظامى تهران در مورد پول گرفتن دستجاتى که در روز 15 خرداد جهت بلوا و آشوب راه افتاده بودند، از چند نظر مورد انتقاد و تقبیح محافل مطبوعاتى و تعجب مخبرین خبرگزارىهاى خارجى واقع شده است. اولاً اینکه این اظهارات و دعاوى ضعف وضعیت استحفاظى و تأمینى پایتخت را میرساند که میشود تنها با سیصد هزار تومان امنیت آن را متزلزل نمود و نیروهاى انتظامى را دچار پراکندگى و اختلال کرد، بهطوری که نیاز به اعزام تانگهاى سنگین پیش آید و در ثانى محافل مطبوعاتى این دعاوى را حاکى از نهایت ضعف و بیهودگى دستگاههاى عریض و طویلى نظیر سازمان امنیت و اداره اطلاعات شهربانى و کلانترىهاى تابعه میدانند که از اولین ساعات روز 15 خرداد حداقل در میان بیست هزار نفر و (باستناد فرمایشات اعلیحضرت همایونى[!] در میان حداقل چهل هزار نفر) در محلات مختلف پایتخت جهت ایجاد بلوا و اغتشاش پول تقسیم شده باشد و باز این دستگاهها آنچنان گرفتار خمودگى و بىحسى باشند که مجموع قواى انتظامى حافظ پایتخت گرفتار چنان غافلگیرى افتضاحآمیزى گردند که لزوم اعزام واحدهاى نظامى از پادگانهاى خارج شهر آنهم با آنهمه تجهیزات سنگین احساس گردد. خلاصه محافل مطبوعاتى و اجتماعى معتقدند که دادستان فرماندارى نظامى توطئه را که آنهمه ارگانهاى تبلیغاتى دولت دربار عمق و وسعت آن داد سخن میدادند با این مصاحبه مطبوعاتى خویش تا به حد ابتذال پایین آورده و خالق و کارگردان و طراح و اجراکننده آن را محدود به یک چاقوکش حرفهاى نموده است.»[1]
گفتنی است ادعای مضحک و بیاساس دادستان فرمانداری نظامی تهران که حتی از جانب محافل مطبوعاتی وابسته داخلی نیز به استهزاء گرفته شد، در ادامه پروژه تحقیر و تنزل قیام مردمی 15 خرداد و از سوی شاه کلید خورده بود. بر این اساس شاه در 17 خرداد دو روز پس از قیام در سخنانی گفته بود: «باید به شما بگویم که متأسفانه چه کسانی بساط 15 خرداد را به راه انداختند، کما اینکه در میان کسانی که زخمی شدهاند یا دستگیر شدهاند خیلی از آنها میگفتند که ما چه کار کنیم، 25 ریال پول داده بودند و میگفتند در کوچهها بروید بگویید زنده باد فلانی...»![2]
[1]. قیام 15 خرداد به روایت اسناد ساواک، ج 3، تهران، وزارت اطلاعات، مرکز بررسی اسناد تاریخی، 1378، ص 441.
[2]. مدنی، سیدجلالالدین، تاریخ سیاسی معاصر ایران، ج 2، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، 1361، ص 48 و 49.
تعداد بازدید: 1138