16 ارديبهشت 1401
ساواک در گزارشی به تاریخ 16 اردیبهشت 1343 از درگذشت آیتالله کمالوند خبر میدهد:
«اطلاع رسید آیتالله کمالوند در تهران فوت نموده، کلیه دکاکین بسته شد. مردم خرمآباد تا 3 روز برای وی عزاداری و مراسم سینهزنی انجام خواهد شد. قرار است جنازه آن مرحوم به قم حمل گردد.»[1]
گفتنی است آیتالله روحالله کمالوند در زمره کسانی بود که معتقد به کنشگری روحانیت در قبال حوادث جامعه بودند. وی با سخنرانیهای روشنگرانه نقش بسزایی در بسیج مردم علیه گروههایی چون تودهایها داشته، از حامیان و مریدان امام خمینی بود. وی که به واسطه یکی از بستگان در دستگاه پهلوی نفوذ داشت، رابط بین حکومت و امام خمینی بوده، به هنگام ضرورت و در صورت مصلحت، پیام نهضت امام را به پهلوی میرساند. اعتراض به طرح سربازگیری طلاب، تذکر به شاه درباره رفراندوم لوایح ششگانه و غیرقانونی خواندن آن و مشارکت در نهضت دوماهه روحانیت علیه لایحه انجمنهای ایالتی و ولایتی بخشی از تلاشهای آیتالله کمالوند در مبارزه با حکومت استبداد بود.[2] با انتشار خبر دستگیری امام خمینی و کشتار مردم تهران و قم در 15 خرداد 42، آیتالله کمالوند در خرمآباد اعلام تعطیلی و اعتصاب کرد. به دستور وی مردم در مدرسه علمیه خرمآباد جمع شدند، اما با حضور مأموران امنیتی اجتماع مردم پراکنده گردید.[3] آیتالله کمالوند که به همراه گروهی از علما برای اعتراض به دستگیری امام خمینی و تلاش برای آزادی ایشان به تهران مهاجرت کرده بود، با مخالفت دولت مواجه و ناگزیر به خرمآباد بازگشت. وی که پس از این سفر بیمار شده بود، برای درمان به تهران منتقل شد، اما در نهایت در 16 اردیبهشت 1343 دار فانی را وداع گفت.[4]
پینوشتها:
[1]. آیتالله روحالله کمالوند به روایت اسناد ساواک، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1391، ص 169.
[2]. حیدریان، محمدرضا، «روحالله کمالوند، سفیر قیام»، فرهنگ کوثر، اردیبهشت 1377، ش 14، ص 72 – 75.
[3]. کرباسچی، غلامرضا، «بخش خاطرات: انقلاب اسلامی به روایت خاطره (4)»، یاد، پاییز 1370، ش 24، ص 33 – 64.
[4]. حیدریان، همان، ص 75.
تعداد بازدید: 757