تظاهرات بزرگ و بی‌سابقه دانشجویی در بُن علیه جنگ ویتنام

10 مرداد 1401

اصولاً سال‌های پایانی دهه 60 میلادی را، قرین با رشد موج آرمانگرایی می‌یابیم. یک علت عمده این مسئله در پیروزی انقلاب چین، پیروزی انقلاب الجزایر، پیروزی کوبا، رشد جنبش‌های انقلابی در آمریکای لاتین، تولد جنبش انقلابی برای رهایی فلسطین (بعد از جنگ 6 روزه ژوئن 1967 مصادف با سال 1345)، نهفته است که منجر به ایجاد سازمان‌های انقلابی و کمونیستی اروپایی در ایتالیا، فرانسه و آلمان گردید. اولین نمودار تولد این سازمان‌ها، تظاهرات عظیم ضد آمریکایی علیه جنگ در ویتنام بود که از سراسر اروپا به دعوت دانشجویان آلمان، در بُن برگزار شد. اکثریت قریب به اتفاق سازمان‌های دانشجویی کشورهای مختلف جهان، از جمله کنفدراسیون و اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان ایرانی، و دیگر کشورهای آفریقایی و آسیایی در کنار دانشجویان اکثر دانشگاه‌های اروپا از شمال تا جنوب و از شرق تا غرب اروپا در آن حضور داشتند. دریای بیکران دانشجویان معترض که در محوطه دانشگاه بن و میادین اطراف گرد آمده بودند، شروع به راهپیمایی کردند. صف دانشجویان در حالی که عرض خیابان‌ها را فشرده پر کرده بودند، چندین کیلومتر شده بود. من و همسرم ـ که چند ماهی بود که به آلمان آمده بود - همراه با اعضای انجمن آخن در لابلای صفوف متراکم دانشجویان در حال حرکت بودیم که ناگهان صدای بلندگوی مسئول تدارکات چنین اعلام کرد: توجه. توجه. هشدار به دانشجویان ایرانی! تا لحظات دیگر صف راهپیمایی از مقابل ساختمان سفارت ایران می‌گذرد. مأموران ساواک با نصب دوربین، از تظاهرکنندگان عکس‌برداری می‌کنند. برای حفظ خود و دوستان خود، یا صورت خود را بپوشانید و یا خود را در جمع فشرده دانشجویان دیگر پنهان سازید و یا لااقل صورت خود را به طرف دیگر خیابان برگردانید. در حالی که ما چند نفر (ایرانی) با هم در این مورد مشورت می‌کردیم، دیگر دانشجویان متوجه شدند که ما ایرانی هستیم. آنچنان ما را فشرده در میان گرفتند که اشک شوق از این همبستگی در چشمان ما جاری شده بود. شعار برجسته راهپیمایی علاوه بر محکومیت آمریکا و گه و گاه شوروی، عبارت «زنده و پر فروغ باد همبستگی و همدردی بین‌المللی» بود.

منبع: طباطبایی، صادق، خاطرات سیاسی ـ اجتماعی دکتر صادق طباطبایی، ج 1، جنبش دانشجویی، تهران، مؤسسه چاپ و نشر عروج، 1387، ص 244 ـ 245.

 
تعداد بازدید: 752