28 اسفند 1403
ساواک در گزارشی مورخ 28 اسفند 1342 با موضوع «محمدجواد باهنر[1]» مینویسد:
«نامبرده در ماه رمضان گذشته در مسجد سبحان واقع در خیابان تهران نو به منبر میرفته و به علت بیاناتی از طرف ساواک تهران احضار و کتباً متعهد گردیده که در بیانات رعایت مصالح کشور را نموده و از تحریک مردم بر ضد امینت داخلی خودداری نماید. معالوصف در شب 25 شوال سال جاری در مسجد جامع به منبر رفته و درحالی که تقریباً دو هزار نفر مستمع، بیانات نامبرده را استماع مینمودهاند، ابتدا به علت واقعه سالگرد دستگیری خمینی و واقعه مسجد فیضیه قم ضمن تنقید از اقدامات دولت بیاناتی به شرح زیر ایراد مینماید:
1- آماری به مستمعین ارائه میدهد که مصرف هروئین در 5 سال اخیر به 10 تن رسیده است.
2- کارخانههای مشروبسازی و تعداد قمارخانهها و خانه فحشا روز افزون است.
3- در 95 دهکده فقط 8 درمانگاه وجود دارد.
4- همه مردم در فقر و فلاکت به سر میبرند و گرسنگی دامنگیر عمومی شده و روزی چند نفر تلف میشوند.
5- چرا آزادی را از مسلمین سلب کردهاند. مراقب غضب الهی و مردم باشند.
6- ملت بیچاره از هستی ساقط شده است.
7- حکومت ظلم و ستم باید از بین برود و حکومت به دست مردم بیفتد.
8- دولتهای موجود فاسد بوده و درد مردم را دوا نمیکنند و باید اصلاحات واقعی انجام شود.
9- تبلیغات رادیو حقایق را نمیگوید و باید بیش از این مردم را فریب نداده و حقایق را بگویند.
10- در پایان از مستعمین تقاضا مینماید که در موقع خروج از مسجد شعار ندهند سپس اشاره به واقعه مسجد فیضیه قم نموده و جلسه را به پایان میرساند.
پس از نزول از منبر جلب و فعلاً بازداشت است...»[2]
پینوشتها:
[1]. محمدجواد باهنر در سال 1312ش. در کرمان متولد شد. پس از فراگیری مقدمات علوم دینی برای ادامه تحصیل کرمان را به مقصد قم ترک نمود. وی در کنار تحصیلات حوزوی تحصیلات رسمی را نیز ادامه داده، پس از آمدن به تهران موفق به اخذ دکترای الهیات و فوق لیسانس امور تربیتی گردید. باهنر در قم ضمن تحصیل به کمک چند تن از دوستانش نشریه مکتب تشیع را تأسیس کرد. با آغاز نهضت امام خمینی در نیمه دوم سال 1341 باهنر به آن پیوست. باهنر فعالیتهای سیاسی خود را در قالب سخنرانیهای افشاگرانه تا سال 1350 در مساجد هدایت، الجواد و حسینیه ارشاد ادامه داده، در سالهای 1356و 1357 سه مرتبه دستگیر شد. با اوجگیری انقلاب، باهنر از سوی امام خمینی به عضویت در شورای انقلاب منصوب شد. وی که یکی از مؤسسین حزب جمهوری اسلامی بود، در زمان شهادت در 8 شهریور 1360 علاوه بر نخستوزیری سمت دبیرکلی این حزب را نیز بر عهده داشت. (گلی زواره، غلامرضا، «خردمند به خون خفته؛ فرازهایی از زندگی و اندیشههای متفکر شهید دکتر محمدجواد باهنر»، پاسدار اسلام، شهریور 1377، ش 201، ص 39 – 45).
تعداد بازدید: 71