دور زدن دموکراسی با رفراندوم قلابی!

19 فروردين 1404

بخش فارسی رادیو قاهره در 19 فروردین 1342 به انتشار متن تلگراف دانشجویان ایرانی مقیم آلمان غربی خطاب به رئیس‌جمهور وقت مصر - جمال عبدالناصر - به شرح زیر پرداخت:

«... حضرت رئیس‌جمهوری، ما بدین وسیله بار دیگر نظر شما را نسبت به حقایق اوضاع ایران جلب می‌کنیم. پس از کودتای خائنانه نوزده اگوست سال 1952 برابر با 28 مرداد 1332 شمسی، در این مدت 10 سال، شاه هر کار خلاف قانونی خواسته کرده و تمام اصول مشروطیت ایران را که به قیمت خون آزادی‌خواهان دلیر ایران به دست آمده، زیر پا گذاشته و به این وسیله باعث محو آزادی و دموکراسی در ایران شده است. طبق قوانین ایران شاه مقام تشریفاتی و غیرمسئولی بیش نیست و حق دخالت در قوه مجریه را ندارد ولی او با کمک و پشتیبانی نیروهای نظامی و کمک‌های سیاست‌های خارجی، پشت پا به کلیه قوانین زده و اکنون بدون پارلمان مانند یک دیکتاتور هر کاری که دلش می‌خواهد می‌کند. اگر یک نظر وسیع به اقدامات شاه بیفکنید، خواهید دانست که او تمام نیروهای آزادی‌خواه را که ممکن بود سد راهش باشند از بیخ و بن برانداخته و همان راهی را رفته است که تمام دیکتاتورهای دنیا رفته‌اند. اوضاع اقتصادی ایران بی‌نهایت خراب بوده و بلکه وخیم است... و در حدود 56 درصد از بودجه کشور صرف نگهداری ارتش می‌شود و برای صرف این بودجه هنگفت مجوز شاه آنست که می‌خواهد کشور را از خطر کمونیسم مصون دارد. لیکن حقیقت این است که نگاهداری چنین ارتش نیرومندی فقط برای سرکوبی ملت و حفظ مقام و موقع شاه و هزار فامیل است. اخیراً شاه دست به یک نیرنگ و حقه‌بازی جدیدی زده است تا جنایت‌کاری‌های حکومت غیرقانونی خود را پرده‌پوشی کند، بدین معنی که او بدون وجود اجازه پارلمان و قوه مقننه، طرحی در 6 ماده[1] تهیه و با عوام‌فریبی در معرض افکار و آرای عمومی قرار داده است که تا املاک سلطنتی را بین روستائیان تقسیم نماید، در صورتی که همه می‌دانند که این املاک همان زمین‌هایی است که پدرش از مردم به زور سرنیزه گرفته و حالا در برابر واگذاری آنها بیشتر از قیمت اصلی اراضی بانک کشاورزی از دهقانان پول دریافت می‌دارد... برای آنکه دل مردم را بدست بیاورند این طرح‌های اصلاحی را در معرض افکار عمومی قرار دادند، ولی با مخالفت جبهه ملی، ‌آزادی‌خواهان، ‌روشنفکران، ‌دانشجویان، ‌استادان دانشگاه و عده کثیری از ملت ایران روبه‌رو گردیدند. این عده چند روز قبل از انجام رفراندوم زندانی شدند. ملت ایران علیه رفراندوم قلابی سخت اعتراض کرد و فقط عده‌ای از کارمندان ادارات دولتی و کارگران کارخانه‌های دولتی به اجبار به آن رأی دادند. اکنون تمام زندان‌های ایران از روشنفکران آزادی‌خواه و طرفدار حقوق انسانی می‌باشد و با آنها با سخت‌ترین وضعی رفتار و معامله می‌نمایند. ...

تنها علاج درد ملت ایران آنست که از ظلم این شاه دیکتاتور رهایی یابد. در خاتمه از شما تمنی داریم که به نام حقوق بشری و انسانی کلیه اقدامات لازم را درباره آزادی محبوسین سیاسی و آزادی‌خواهان ایران که در زندان‌های شاه زندانی هستند به عمل آورید.»[2]

پی‌نوشت‌ها:

 
تعداد بازدید: 62