25 فروردين 1404
خبرگزاری آسوشیتدپرس، در 25 فروردین 1343 خبری به شرح زیر منتشر کرد:
«امروز رسماً اعلام شده که شاهنشاه ایران که از سال 1941 [1320] به سلطنت رسیدهاند، در 26 اکتبر سال آینده [04 /08 /1344] در چهل و پنجمین سال تولد خود تاجگذاری خواهند کرد. ...
محمدرضاشاه پهلوی در سال 1919 [1298] متولد شدهاند و 23 سال پیش [1320] پس از استعفای پدر خود به سلطنت رسیدهاند و تاجگذاری پس از آنکه سومین همسر شاهنشاه، فرزند ذکور به دنیا آوردند میسر شده است. به موجب قانون اساسی ایران شاهنشاه ایران حتماً باید با حضور ولیعهد تاجگذاری کند. ...
باید دانست با وجود اینکه شاهنشاه ایران پس از استعفای پدر بر بیست میلیون ملت سلطنت کردهاند[!]، معذالک هنوز حق ندارند روی تخت مزین و مرصع و افسانهای تخت طاووس جلوس فرمایند[!] و این کار تنها پس از تاجگذاری میسر است. تاریخ تاجگذاری توسط یک کمیته کارشناس تعیین شده و تاجگذاری ضمن مراسم ملی چهار روزه صورت خواهد گرفت. سران دول و شخصیتهای بزرگ جهانی از سراسر دنیا در آن شرکت خواهند کرد.»[1]
گفتنی است در سال 1345 قانون تشکیل مجلس مؤسسان به منظور تجدید نظر در اصول 38، 41 و 42 متمم قانون اساسی از مجلسین گذشت و قانون جدیدی نیز برای انتخابات مجلس مؤسسان تصویب شد تا تعدادی از نمایندگان مجالس شورا و سنا به نام مجلس مؤسسان جمع شده، به تغییر قانون اساسی بپردازند. مطابق قانون جدید مقرر شد: اول، ولیعهد وقتی میتواند شخصاً سلطنت را عهدهدار شود که دارای 20 سال تمام شمسی باشد. دوم، اگر هنگام مرگ پادشاه، ولیعهد به سن قانونی نرسیده باشد، شهبانو! بلافاصله جای او را بگیرد مگر اینکه شاه شخص دیگری را به عنوان نایبالسلطنه تعیین کرده باشد. سوم، در صورت فوت یا کنارهگیری نایبالسلطنه، شورای نیابت سلطنت از طرف مجلسین از غیر خانواده قاجار تشکیل شود. چهارم، وظایف نایبالسلطنه با مشورت شورایی مرکب از نخستوزیر، رؤسای مجلسین و رئیس دیوان عالی کشور تعیین شود و پنجم، نایبالسلطنه از رسیدن به مقام سلطنت ممنوع است.
جشنهای تاجگذاری سرانجام در آبان 1346 و پس از اصلاح قانون اساسی با صرف هزینههای هنگفت برگزار شد.[2]
پینوشتها:
[1]. بولتن خبرگزارى پارس محرمانه، ش 22، ص 8.
[2]. مدنی، سیدجلالالدین، تاریخ سیاسی معاصر ایران، ج 2، قم، دفتر انتشارات اسلامی، 1378، ص 164- 165.
تعداد بازدید: 51