13 فروردين 1403
ساواک مشهد در گزارشی به ساواک مرکز مورخ 13 فروردین 1342 مینویسد:
«آیتالله کفایی[1] و سبزواری[2] در ملاقات با اعلیحضرت همایون شاهنشاه[!] بنا به توصیه قبلی... از پیشگاه مبارک تقاضای عفو و آزادی 25 نفر طلاب بازداشتشده را نمودند. با توجه به وعده شاهنشاه به علما و اینکه مقامات قضایی ارتش تعقیب افراد دستگیرشده را منطبق با قوانین جاری ندانسته و از طرفی سن اکثر آنها در حدود 20 سال میباشد؛ مقرر فرمایید برای رفع هرگونه فعالیت بعدی، دستگیرشدگان با قید التزام آزاد و آن عده که مشمول هستند جهت انجام خدمت زیر پرچم به اداره نظاموظیفه معرفی گردند...»[3]
گفتنی است در نوروز 1342 شاه که به استان خراسان سفر کرده بود در اقدامی عوامفریبانه در حرم رضوی حاضر شده، در دیدار با آیات کفایی و سبزواری اظهار داشت:
«خوشبختانه اکثریت روحانیون ایران روحانیون حقیقی و راهنمایان معنوی هستند.»! وی همچنین خاطر نشان کرد: «هیچ تشکیلات و اساسی بر مبنای ظلم پایدار نیست.»![4]
پینوشتها:
[1]. آیتالله حاج میرزا احمد کفائی - سومین فرزند آیتالله العظمی آخوند ملامحمد کاظم خراسانی - در سال 1300ق، در نجف اشرف متولد شد، علوم دینی را نزد پدر فرا گرفته، قبل از 28 سالگی به درجه اجتهاد رسید. وی بعد از جنگ جهانی اول در جنگهای استقلال عراق شرکت کرده، به سبب مبارزاتش علیه انگلیس به همراه سایر علما به ایران تبعید شد و در خراسان اقامت گزید. کفائی در سال 1350 ش، دار فانی را وداع گفت. (قیام پانزده خرداد به روایت اسناد ساواک، ج 2، 1378، ص 70 - 71).
[2]. آیتالله میرزا حسین سبزواری در سال 1309ق در سامرا متولد و در جوانی بعد از فراگیری مقدمات علوم دینی عازم مشهد شد. وی در سال 1337ق به نجف اشرف رفته، از درس عالمان دینی آن دیار آموخت. سبزواری بعد از پایان تحصیلات عالیه به مشهد بازگشته، چند سال در مسجد گوهرشاد به اقامه نماز جماعت پرداخت. وی سرانجام در سال 1346ش در آنجا وفات یافت، (همان، ص 71).
[4]. اطلاعات، ص 37، چهارشنبه 14 فروردین 1342، ش 11058.
تعداد بازدید: 340