جعفر گلشن روغنی
05 دي 1396
در پی آزادی امام خمینی از زندان قصر در 11 مرداد 1342، ایشان تا نیمه فروردین 1343، در منزلی واقع در منطقه شمیرانات تهران (داوودیه و قیطریه) از سوی حکومت پهلوی حبس خانگی شدند. طی این مدت، هرگونه رفت و آمد و دیدارهای ایشان با دیگر افراد، تحت کنترل مراکز امنیتی و انتظامی حکومت قرار داشت و به طور مشخص ساواک توسط مأمورانش از چند و چون آنها گزارش تهیه میکرد. بر اساس یکی از همین گزارشها، سرهنگ اختراعی از بازپرسی شعبه 10 دادرسی ارتش، در خواست ملاقات با امام خمینی را کرد که ایشان در پاسخ یادآور شدند: «چنانچه موضوع امور بازپرسی و سوالات قضایی است، من جوابی نخواهم داد، ولی اگر دیدن اینجانب است، تشریف بیاورید.» بر این اساس در 5 دی 1342، سرهنگ اختراعی به همراه سرهنگ دولو با امام خمینی دیدار و «ضمن اقامه نماز و صرف ناهار در همانجا» سوالات خود را مطرح کرد. بر طبق اظهارات امام خمینی برای برادر و فرزندشان، سرهنگ اختراعی در مورد سخنرانی ایشان علیه حکومت سوال کرد که «شما به وسیله آقای طباطبایی قول داده بودید که در مدرسه فیضیه سخنرانی سیاسی نکنید و حتی تجمعی هم برای این منظور در آنجا به وجود نیاید. امام در توضیح این مطلب گفتند: «من به هیچ وجه نه آقای طباطبایی را ملاقات کردهام و نه در این مورد قول و قراری گذاردهام و اگر ایشان با بستگان اینجانب در اینباره صحبتی نموده باشد مربوط به من نبوده و مسئولش نخواهم بود.» سپس اضافه کردند که آقای احمد طباطبایی یک روز در مجلسی که من هم در آنجا بودم، حضور داشت و چون میدانستم مشاور حقوقی سازمان امنیت است به او چندان توجهی نکردم که این موضوع حتی مورد اعتراض فرزندم قرار گرفت و گفت: آقا، خوب بود با وی چند کلمهای صحبت میکردید. گفتم کاری با او ندارم، مضافاً به این که او هم با من کاری نداشت.» امام در ادامه از سرهنگ اختراعی پرسید: «شما که مرا در امور گذشته مورد تعقیب قرار دادهاید، آیا به مسببین غائله مدرسه فیضیه توجهی داشته و آنان را نیز تحت تعقیب قرار دادهاید یا خیر؟ سرهنگ اختراعی گفته است مسلماً موضوع مورد توجه و تعقیب قرار گرفته است.» (منبع: سیر مبارزات امام خمینی در آئینه اسناد به روایت ساواک: ج2، (قیام 15 خرداد و پیامدهای آن-1)، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، 1386ش، صص377-379)
تعداد بازدید: 1635