صنعتی شدن: از رؤیا تا واقعیت

مجله خواندنیها در 26 تیر 1341 می‌نویسد: «هر کاری در کشور ما به صورت مُد ظهور می‌کند و عده‌ای چشم بسته به دنبال آن می‌دوند، ناگهان چشم باز می‌کنند هم خود را سوخته می‌یابند و هم عده‌ای را در حال غرق شدن.

فلاکت، پشت پرده زراندود!

رادیو پیک ایران[1] در 23 تیر 1342 مطلبی به شرح زیر منتشر کرد: «شنوندگان عزیز، دستگاه‌های تبلیغاتی دولت درباره بهبود زندگی مردم و اصلاحاتی که گویا در زمینه‌های مختلف اجتماعی در کشور ما صورت گرفته است[2] مطالب زیادی پخش می‌کنند.

بازار و جدال همیشگی با حکومت پهلوی

در 20 تیر 1342 رادیو «صدای ملی ایران[1]» مطلبی به شرح زیر منتشر کرد: «هم‌میهنان گرامی، با نزدیک شدن انتخابات برخورد بین بازار و رژیم کودتا وارد مرحله جدیدی شده است، این مرحله با کشتار پانزده خرداد از حادترین مراحل دشمنی بین بازار و رژیم کودتا است[2]. دولت کودتا می‌داند که ممکن نیست بتواند با بازاریان کنار آید و بازاریان نیز می‌دانند که کنار آمدن با کودتاچیان به معنای خیانت به منافع خودشان و خیانت به منافع ملت ایران است، این است که دیگر برای چگونگی رفع دشمنی و آغاز سیاست مشترک، مذاکره و یا اقدام نمی‌شود و رژیم کودتا تصمیم به سرکوبی بازاریان و کنار گذاشتن آنان در انتخابات آینده گرفته است.

اتفاق استعمارگران برای چپاول ایران

رادیو مسکو در 17 تیر 1341 مطلبی به شرح زیر منتشر کرد: «دانشجویی از نخست‌وزیر [علی] امینی پرسید شما هنگام امضای قرارداد با کنسرسیوم می‌گفتید که به زودی کار در مؤسسات نفتی به قدری زیاد خواهد شد که نه تنها احتیاج به اخراج کارگران ایرانی نخواهد بود، بلکه مجبور خواهیم شد از کشورهای همجوار کارگر استخدام کنیم، حالا بفرمایید علت اخراج دسته‌جمعی نفتگران ایرانی چیست؟ آقای امینی از دادن پاسخ به این سئوال دانشجو ایرانی خوداری کردند زیرا نمی‌خواستند از ماهیت فعالیت کنسرسیوم و سیاست کابینه خودشان که نسبت به تمام انحصارات بیگانه راه اغماض را در پیش گرفته بوده پرده بردارند.

مجلس متفاوت با کارکردی مشابه!

مجله تهران مصور در شماره روز 14 تیر 1342 می‌نویسد: «در این هفته مسئله انتخابات بیش از سایر مسائل توجه ناظرین سیاسی و محافل داخلی را جلب کرده بود. مطلعین اظهار عقیده می‌کنند با توجه به اینکه هفتادوپنج درصد مردم ایران دهقانان و کسانی هستند که از طریق کشاورزی امرار معاش می‌کنند، باید انتظار داشت که در پارلمان ایران اکثریت نمایندگان وابسته به دهقانان و کشاورزان باشند و در درجه بعد نمایندگان کارگران و طبقات دیگر در مجلس شرکت نمایند. از این‌رو مجلس بیست‌ویکم به نحو بارزی با مجلس‌های دیگر فرق خواهد داشت.»[1]

«حقایق را بشنوید ضرر نمی‌بینید.»

مجله ترقی در شماره روز 11 تیر 1341 می‌نویسد: «در مجلس ختم مرحوم شوشتری که در مسجد ارک برپا شده بود فلسفی واعظ شهیر بعد از یک سلسله بیانات، نسبت به کارهای دولت مخصوصاً وزارت فرهنگ انتقادات شدیداللحنی نمود که موجب اعجاب جمع کثیری از شرکت‌کنندگان در مجلس ختم گردید.

شور و حال انتخابات در خفقان!

مجله خواندنیها در شماره روز 8 تیر 1342 درباره انتخابات مجالس شورای ملی و سنا می‌نویسد: «وضع احزاب در انتخابات آینده روشن نیست و شایع است که تنها حزب مردم لیست انتخاباتی منتشر خواهد نمود. از حزب ملیون[1] مدتی است که کوچکترین فعالیتی مشاهده نمی‌شود و به همین جهت گفته می‌شود دستجات مختلف فعالیت پراکنده خواهند نمود....

و بالاخره انتخابات!

روزنامه اطلاعات در شماره روز 5 تیر 1342 می‌نویسد: «به دستور وزیر کشور اعتبار تهیه مقدمات انتخابات به مبلغ 6 میلیون ریال تأمین می‌گردد... خبرنگار ما گزارش می‌دهد که وزارت کشور خود را از هر لحاظ آماده انجام انتخابات کرده است و بودجه و پرسنل انجام انتخابات را نیز به تدریج آماده می‌سازد...».[1]

«جوانان ما از مشروطه و آزادی چه دیده‌اند؟»

در 2 تیر 1342 رادیو «صدای ملی ایران»[1] مطلبی به شرح زیر منتشر کرد: «جوانان ما از مشروطه و آزادی چه دیده‌اند؟

سرگشتگی حزب توده در قبال قیام 15 خرداد

رادیو پیک ایران[1] در 30 خرداد 1342 درباره قیام 15 خرداد مطلبی به شرح زیر منتشر کرد. بدیهی است تحلیل ارائه شده توسط این رادیو مبتنی بر گفتمان مارکسیسم است و با واقعیت فاصله بسیار دارد: