جعفر گلشن روغنی
16 تير 1397
پس از آنکه سرلشکر پاکروان، رئیس ساواک به صورت شفاهی، پاسخ شاه به نامه مراجع و علما حاضر شده در تهران را داد و از حمایت شاه از دولت و لوایح ششگانه و آزادی تدریجی زندانیان سخن گفت، در 16 تیر 1342، او به همراه سرهنگ مولوی رئیس ساواک تهران نزد آیتالله شریعتمداری در شهر ری رفت و به صورت خاص نظر شاه را درباره آن نامه، به وی اعلام کرد. به گزارش محرمانه مأمور ویژه ساواک، پاکروان گفت: «دو موضوع مورد نظر و پیشنهاد روحانیون به عرض اعلیحضرت [محمدرضا پهلوی] رسیده و... جواب دادهاند: اولاً در مورد تغییر دولت روحانیون بدانند که تمام کارها را به دستور من انجام میدهند و [اسدالله] عَلَم مأمور است و اگر او هم برود و او را تغییر بدهم، روش همین است و تغییر در آن داده نمیشود و در شش ماده هم کوچکترین تغییری داده نمیشود. و اما راجع به آزادی محبوسین، جز چند نفر، بقیه به زودی آزاد میشوند ولی آن چند نفر باید محاکمه بشوند و بدانند همه چیز و همه کار به دستور من و نظر خود من میباشد و تغییر دولت معنی ندارد». به گزارش مأمور ساواک، آیتالله شریعتمداری این پیغام را «به سایر روحانیون رسانیده و روحانیون تندرو همه عصبانی شدهاند و در حقیقت میخواهند و تصمیم دارند رسماً با اعلیحضرت در صف مقابل قرار بگیرند و در مقابل دسته میانهرو میگویند باید نزدیک شد و رفع اختلاف بشود و این دسته هم ناراحت هستند که چرا شریعتمداری شخصاً با سرلشکر پاکروان و دولتیها تماس میگیرد؟ نظر او که نظر روحانیون نیست او نظر و افکار شخصی خود را بیان میکند و انتظار دارند دولت با تیمسار پاکروان اگر مراجعهای میکند یا پیغامی میآورند در حضور اجتماع سران روحانیون بشود تا موافقین هم بتوانند در جلسه اظهارنظر بکنند. آیتالله مرعشی، میلانی، خوانساری، نوری، تهرانی (حاج میرزا عبدالله) و عده زیادی از روحانیون این نظر را دارند.»
* قیام پانزده خرداد به روایت اسناد ساواک، ج 3 (زندان)، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات 1378 ش، ص 427 و 428.
تعداد بازدید: 1389