به انتخاب: جعفر گلشن روغنی
24 آبان 1397
در ایامی که امام خمینی دوران حبس خانگی را از سوی حکومت پهلوی در منزلی در منطقه قیطریه شمیرانات تهران میگذراند، دوستداران و طرفداران ایشان در شهر مشهد، از هر فرصتی بهره میگرفتند تا همراهی و ارادت خود و جایگاه و وضعیت ایشان را بیان کنند. به گزارش سرتیپ بهرامی رئیس ساواک خراسان در 15 آبان 1342 چند برگ اشعار خطی در وصف و مدح امام خمینی به دیوار مسجد گوهرشاد چسبانده شد که ابیات آن چنین است:
قلم را به دستم بگیرم ز مهر نویسم یکی مدح آن شوخچهر
چه مدحی که در مدح او ماندهام کجا درسی از مدح او خواندهام
ولکن ز فهمی که دارم قلیل من زشت کردار و عبد ذلیل
بیارم یکی مدح او را به یاد نویسم که گردید بیدار و شاد
خمینی یکی رادمرد دلیر که از مدح او عقل گردیده پیر
خمینی یکی مرد روشنروان زکارش بگوید عدو الامان
خمینی علمدار اسلامیان خمینی بود فخر ایرانیان
شب و روز دشمن ز او بیمناک دل بدسگالان او دردناک
ولکن وی از روشنی شد فزون علمهای دشمن ز او واژگون
عدو خواست او را که آرد زوال به کشتار و زندان و جنجال و قال
الهی ورا حافظ و یار باش هم از شر دشمن نگهدار باش
مپندار دشمن به ما چیرگی شود تا نماید کسی خیرگی
نکته قابل توجهی که میتوان درباره زمان انتشار این اشعار بیان داشت، همزمانی آن با شب ولادت امام خمینی در 20 جمادی الثانی همزمان با سالروز ولادت حضرت زهرا(س) است. بدین ترتیب که روز 16 آبان سال 1342 هجری شمسی مصادف با 20 جمادیالثانی سال 1383 هجری قمری بود. از اینرو میتوان حدس زد که سرایش و انتشار این ابیات در وصف و مدح امام خمینی، بدون توجه به این همزمانی یاد شده نبوده است.
منبع: قیام 15 خرداد به روایت اسناد ساواک، ج4 (دوران حصر)، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1380ش، ص204.
تعداد بازدید: 2464