24 تير 1404
به خاطر حادثه مدرسه فیضیه درسها تا مدت چند روز، بیست روز، تعطیل بود. اولین روزی که درس شروع شد، که در مسجد اعظم هم امام [ خمینی] درس میگفتند، بعد از درس، امام گفتند که میرویم مدرسه فیضیه برای فاتحهخوانی برای شهدای فیضیه. ایشان راه افتادند، طلاب هم پشتِ سر ایشان. این چیزی بود که به عقل هیچکس نمیرسید که امام یکهو یک چنین حرکتی انجام بدهد.
مدرسه فیضیه بعد از آن روز، دیگر اصلاً مسکون نبود؛ یعنی چون خراب کرده بودند، درها را کنده بودند، دیوارها را خراب کرده بودند، کثیف کرده بودند، ریخته بودند، پاشیده بودند، مسکون نبود. به علاوه، طلبههایی که در این مدرسه سُکنی داشتند، دیگر ته دلشان آن جرئت را هم نداشتند که بروند در آن مدرسه؛ مثل اینکه مدرسهای بود که حصارش شکسته بود، مثلاً درش کنده شده بود، هر آن احتمال این بود که باز مجدداً یک حادثه اینچنین اتفاق بیفتد. از لحاظ موقعیت هم مدرسه فیضیه چون در میدان آستانه و دمدست است، از همه مدارس بیشتر در معرض اینگونه خطرهاست. مثلاً مدرسه حجتیه در کوچهپسکوچهها بود یا درخیابانهای دوردست بود؛ اما این [مدرسه] همان دمدست بود، جلوی چشم و در میدان آستانه بود، بیشتر احتمال چنین چیزهایی دربارهاش بود. این بود که طلبهها دیگر دل و دماغ رفتن به آن مدرسه را نداشتند. مدرسه خلوت بود.
راه افتادیم. من آن روز در خدمت امام بودم. گروه زیادی از طلبهها بودند. حرکت کردیم آمدیم در مدرسه. امام وارد مدرسه شدند. طرف دست چپ مدرسه پیچیدیم، آنجا دم غرفه اول یا دوم، ایشان روی غرفه نشستند. طلبهها هم همینطور دور ایشان، غم شدیدی هم صورت امام را گرفته بود، شدیداً غمگین بودند. یک نفر گفت که یکی روضه بخواند. یک سیدی بلند شد، آنجا روضه خواند و همه گریه کردند و بیاناتی هم امام آنجا مختصراً بیان کردند و از مدرسه آمدیم بیرون. این در شکستنِ رعب حوزه قم خیلی مؤثر بود. پای طلبهها از اینجا در حوزه باز شد، معلوم شد که نهخیر میتوانند بیایند بروند. اگرچه بعد به خاطر تعمیر مدرسه فیضیه، یک حسابی باز شد و بنا شد آنجا را تعمیر کنند و تا سالهای متمادی در آن مدرسه بسته بود. این هم این جریان بود؛ که در آن روز یک عکسی هم من دارم با امام، یعنی با طلبهها، در خیل طلبهها عکس ما هم آنجا افتاده که یک یادگاری خیلی شیرینی است از آن روز برای من.
منبع: عبد صالح خدا: برشهایی از زندگی و سیره مبارزاتی امام خمینی در بیانات آیتالله خامنهای، تهران، مؤسسه ایمان جهادی با همکاری مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1395، ص 73 و 74.
تعداد بازدید: 8