01 مرداد 1404
روزنامه اطلاعات در شماره اول مرداد 1342 مینویسد:
«صبح امروز طی مراسمی بنای 382 خانه برای افسران و درجهداران گارد شاهنشاهی در لویزان آغاز شد. نخستوزیر [اسدالله علم] در مراسم آغاز بنای این خانهها گفت: بنای چهارصد خانه امروز تصادفاً با برچیده شدن نیروی جنوب مصادف شده است. دیرز در خبرها شنیدیم و اعلیحضرت همایونی امریه صادر فرمودند که نیروی جنوب به آن صورت برچیده شود[1] ... چون غائله فارس تمام شد. ... ببینید ارزش ارتش چقدر است. ارتش ما تحت امر شاهنشاه روحیه بسیار عالی دارد. غائله فارس نشان داد که درگیری با ارتش شوخی نیست.»![2]
رادیو پیک ایران[3] در ارتباط با این خبر مطلبی به شرح زیر منتشر کرد:
«عَلَم باز هم کلنگ جدید دیگری را برای افسران به زمین زد. از دههزار خانهای که دولت قرار است برای بیخانهها در سراسر کشور بسازد، این دومین مرتبه است که نخستوزیر قسمتی از این خانهها را با زدن اولین کلنگ آنها به افسران ارتش واگذار مینماید. در اینجا این سئوال خودبهخود پیش میآید که این همه توجه نسبت به افسران ارتش روی چه انگیزهای است؟ چندی پیش روزنامه انگلیسی «ایوینینگ نیوز» تحت عنوان «شاه هم سر و هم تاج خود را نجات داد» پس از بحث درباره حوادث ایران، دامنه سخن را به ارتش ایران کشانده و نوشته بود: ناظرین امروز برآنند که ممکن است در ایران انقلابی از ناحیه ارتش به وقوع پیوندد و به همین جهت، شاه بسیار دقت دارد تا ارتش را نسبت به خود وفادار و جاننثار بارآورد. بدین منظور به افسران پول خوبی میپردازد و حتی زمانیکه بازنشسته شوند، مزایا و کمکهای دیگری نیز دریافت میدارند، زمین به اقساط تحت اختیار آنان گذارده میشود و میتوانند اتومبیل معاف از مالیات و حقوق گمرکی خریداری کنند. شاه میکوشد تا افسران را به صورت یک طبقه ممتاز درآورد. ... افسرانی که در مقامات عمده و حساس قرار دارند، بر اساس وفاداری و جاننثاری ترقی داده میشوند. ...»[4]
پینوشتها:
[1]. با آغاز اصلاحات ارضی، مالکان و زمینداران بزرگی که اغلب رؤسای قبایل و طوایف مناطق مختلف کشور - به خصوص جنوب - بودند، با یکدیگر مرتبط و بر آن شدند در اجرای اصلاحات ارضی در مقابل حکومت ایستادگی کنند. این مسئله و خلع سلاح عشایر، باعث بروز شورش و حمله ضد دولتی آنها شده، در بهار و تابستان 1342 زد و خورد شدیدی میان ارتش و دستههای مسلح عشایر در فارس روی داد. با آغاز شورش عشایر جنوب سپهبد بهرام آریانا در اسفند 1341 از سوی شاه با اختیارات تام و با عنوان فرمانده «نیروهای جنوب» به شیراز فرستاده و با شیوههای خشن از جمله بمباران شدید مناطق عشایری موفق شد تا تابستان 1342 این شورش را سرکوب کند. (منصوری، جواد، تاریخ قیام پانزده خرداد به روایت اسناد، ج 1، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1377، ص 287 – 288؛ مؤسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی، ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، ج 2، تهران، اطلاعات، 1369، ص 426).
[2]. اطلاعات، سه شنبه 1 مرداد 1342، ش 11147، ص 1.
[3]. رادیو پیک ایران ارگان روزانه حزب توده و مرکز آن در بلغارستان بود.
[4]. بولتن خبرگزارى پارس (محرمانه)، ش 100، ص 19.
تعداد بازدید: 29