در اهمیت وعظ و خطابه
ساواک خراسان در گزارشی مورخ 9 اسفند 1341 مینویسد: «چون عامل اجرا و بهطور کلی وسیله نفوذ معنوی روحانیون بین مردم؛ وعاظ و سخنرانان مذهبی میباشند و همچنین با توجه به اینکه در حال حاضر دولت موفق گردیده است که از نفوذ روحانیون به نسبت قابل توجهی در میان مردم بکاهد و فعلاً یک حالت خلأ به وجود آمده است[1]، درصورتیکه سریعاً دست به کار جداکردن وعاظ و اهل منبر از روحانیون و علما بشود بسیار بجا خواهد بود، زیرا کلیه اقدامات حاد و خلاف مصلحت که از ناحیه طبقه روحانی به وجود میآید بر اثر صحبتها و تلقینات وعاظ و استفاده از تعصب و عامی بودن قاطبه اهالی که متأسفانه اکثریت قابل توجهی را نیز تشکیل میدهند میباشد.