راوی: آیتالله ابوالقاسم خزعلی
20 آذر 1396
شیخ مجتبی قزوینی معتقد بود تکلیف مذهبی را در هر شرایطی باید انجام داد. هنگامی که امام خمینی دستگیر گردید و ایشان را به قیطریه بردند همیشه به فکر امام بود. پس از آن که امام آزاد شد بنده به ایشان نامهای نوشتم و عرض کردم مناسب است با امام دیداری کنید. با لطف پذیرفتند و با اینجانب تماس گرفت و اظهار تمایل کرد که به منزل ما بیاید. در جواب گفتم: باور از بخت ندارم که تو مهمان منی. قدمتان روی چشم.
پس از آمدن به منزل و پس از آن که قدری استراحت کرد، رفتیم منزل امام(ره). آنجا من کنار کشیدم که اینها خلوت کنند پیش خود گفتم: من جوانترم بهتر است که آنها را تنها بگذارم. حضرت امام حاج شیخ مجتبی را میشناخت.
پس از پایان ملاقات ایشان برگشت منزل و با اشاره به امام(ره) سه مطلب گفت: یک: این مرد، حق است. این حرف را در سال 1343 گفت. مطلب دیگر این بود که کسانی که اعلامیه میدهند و همراهی میکنند تا نیمه راه میآیند و بعداً اعلامیه نخواهند داد. مطلب سومی که گفت این بود: این مرد به مبارزه ادامه میدهد و پیروز میشود. این شخص در سالهای 43 و سپس 50 آن سوی پرده را میدید. البته سخنان زیادی مبنی بر پیروزی نهایی امام(ره) بر زبان آورد، امام هم ایشان را دوست داشت.[1]
[1] کرمیپور حمید، خاطرات آیتالله ابوالقاسم خزعلی، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1382، 248 ص
تعداد بازدید: 2188