جعفر گشن روغنی
08 دي 1396
در پی فعالیتهای گسترده و مستمر آیتالله سید محمدهادی میلانی از مراجع تقلید شهر مشهد در مخالفت با برنامههای حکومت پهلوی و همراهی با نهضت امام خمینی، شهربانی، استانداری و ساواک خراسان در صدد طراحی نقشهای برآمدند تا در نتیجه ایجاد یک سلسله فشارها و تنگناها و مشکلات، او را مجبور به دست کشیدن از فعالیت سازند یا این که وی ایران را به مقصد نجف ترک نماید. بر اساس نقشهای مشترک طرح ایجاد «مزاحمت تدریجی جهت [آیتالله] میلانی» تا ایشان از مشهد برود، طراحی شد.[1] مطابق گزارش ساواک در 8 دی 1342، سپهبد صادق امیرعزیزی، استاندار موقت خراسان در نتیجه دیدار با شخص محمدرضا پهلوی، این گونه استنباط کرد که «به میلانی و امثال او نبایستی اجازه داده شود بر خلاف مصالح کشور عمل نمایند و اقدامات تضییقاتی فراهم شود که نامبرده خودش به ادامه زندگی در ایران میل نداشته باشد و به خارج از کشور برود.»[2]
[1] - حضرت آیتالله العظمی سید محمد هادی میلانی، ج1، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1380ش، ص488
[2] - همان، ج1، ص489
تعداد بازدید: 2028