جعفر گلشن روغنی
16 دي 1396
در پی انتشار اعلامیهای تحت عنوان «دیکتاتور خون میریزد» در چند روز پس از 15 خرداد 1342 از طرف نهضت آزادی، حکومت پهلوی، آیتالله سید محمود طالقانی را مسئول نشر آن دانست. از اینرو ایشان و تعدادی دیگر از اعضای نهضت آزادی را بازداشت و در زندان قصر زندانی کرد و طی 31 جلسه و در ماههای طولانی مراحل محاکمه آنها را پیش برد. بر اساس گزارش ساواک در روز 16 دی 1342 «جلسه مشاوران دادرسان متهمین نهضت آزادی از شور خارج و آراء صادره در دادگاه بدوی» صادر گردید. آیتالله طالقانی و مهندس مهدی بازرگان «به علت اهانت به مقام شامخ سلطنت و تأسیس جمعیتی که رویه آن بر خلاف سلطنت مشروطه میباشد» هر یک به 10 سال زندان محکوم شدند. از میان دیگر متهمین دکتر عباس شیبانی نیز به همین علت به 6 سال زندان و محمدمهدی جعفری به 4 سال زندان محکوم شدند.[1] رأی صادره از سوی دادگاه ویژه شماره یک دادرسی ارتش، واکنش آیتالله سید محمدهادی میلانی را در پی داشت، آنگونه که بر اساس سند محرمانه ساواک، در 22 دی، در حضور عدهای در منزل خود گفت: «شما فکر میکنید... وضع به همین صورت خواهد ماند. نه، به همین زودیها رژیم واژگون میشود و خود اینها به همین زندانها خواهند رفت و ما دعا میکنیم هرچه زودتر آن روز فرا برسد.»[2]
[1] - یاران امام به روایت اسناد ساواک: آیتالله سید محمود طالقانی، ج1، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1381ش، ص471
[2] - حضرت آیتالله العظمی حاجآقا سید محمد هادی میلانی،ج1، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1380ش، ص502
تعداد بازدید: 1751