جعفر گلشن روغنی
02 بهمن 1396
پس از قیام 15 خرداد و زندانی شدن امام خمینی و در ادامه از 11 مرداد 1342، حبس خانگی ایشان از سوی حکومت پهلوی در خانهای واقع در شمیرانات تهران، آگاهی از شرح حال، روحیات و عقاید و نظرهای امام، از سوی نهادهای سیاسی و امنیتی حکومت اهمیت بیشتری یافت. از اینرو گزارشهای متعددی در باب شرح حال ایشان تنظیم و در اختیار مراکز مورد نیاز قرار میگرفت. از جمله پس از آن که در 8 دی 1342، اداره کل سوم ساواک متنی آماده کرده و برای ریاست ساواک فرستاد، بار دیگر در 2 بهمن 1342، انصاری، رئیس ساواک شمیرانات، «برگه تعرفه و بیوگرافی آقای آیتالله روحالله خمینی» را برای ریاست ساواک ارسال کرد. در این شرح حال نامه، این نکتهها قابل توجه بودند: «به طور کلی معروفیت نامبرده از دو سه سال قبل شروع شده و پس از دستگیری وی به حد کمال رسیده است. نفوذ وی در قم (محل اقامت دائم وی) در درجه اول و در مرکز در درجه دوم، بیش از سایر نقاط کشور میباشد. آماری از تعداد طرفداران آن در دست نیست، ولی هرچه هست قابل ملاحظه میباشد... به طور امامت در مسجدی نماز نمیگزارد... روشنفکر و واقع بین بوده. بستگی به دستجات متشکلی اعم از سیاسی و غیر سیاسی ندارد... حساس است در عین حال بردبار و متین میباشد... وضع زندگی وی درخور یک روحانی طراز اول، منظم و مرتب بوده... مشهور به زهد و تقوا است و بین مردم به عنوان مرد امین و درستکار معروف است... برای قوانین و مقررات احترام قائل است. خلاصه این که منطبق به اصول قرآن و معتقدات مذهبی میباشد... شنیده نشده که مخالف یا مخالفینی داشته باشد... از مدتی که در تهران زیر نظر قرار داشته، گفتار غیر عادی از وی شنیده نشده... و کراراً گفته است من با هر جنجال و اخلالگری مخالف و از آن بیزار میباشم.»[1]
[1] سیر مبارزات امام خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ج2(قیام 15 خرداد 1342 و پیامدهای آن-1)، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، 1386ش، صص389-391
تعداد بازدید: 2209