جعفر گلشن روغنی
19 فروردين 1397
در 19 فروردین 1342، اداره دوم ستاد بزرگ ارتشتاران حکومت پهلوی خبری دریافت کرد که یک روز بعد آن را طی اطلاعیهای با مُهر «خیلی محرمانه» برای ساواک، شهربانی کل کشور و دفتر ویژه اطلاعات با موضوع «فعالیت جامعه روحانیت» فرستاد. بر اساس این خبر «زعمای قوم و رجال روحانیت، پس از مذاکرات و مشورتها، علت ترکتازیهای دولت و مقامات دیگر مملکتی را علیه روحانیت و نقض قانون اساسی و شرکت زنان در امور اجتماعی و انتخابات را عدم تشکیل جامعه روحانیت دانسته، به دنبال این جریان، پس از مذاکره با کلیه مراجع تقلید و به خاطر حفظ موقعیت جامعه و روحانیت و قانون اسلام، تصمیم گرفته شد، جانشین آقای [آیتالله العظمی] بروجردی انتخاب شود. طبق اطلاع آقای [امام] خمینی و شریعتمداری برای این کار در نظر گرفته شدند و بنا به مصلحتی، آقای [امام] خمینی به عنوان مرجع شناخته شد. قرار است آقای آیتالله حکیم از عراق به ایران بیاید و به حوزه علمیه قم برود و به آقای [امام] خمینی اقتدا کند و در نتیجه مرجعیت آقای [امام] خمینی را تصدیق کند. این جریان به خاطر تشکیل جامعه روحانیت برای مقابله با اعمال دولتها و مسئولین دیگر مملکتی علیه قانون اسلامی و اسلام است.»[1]
[1] پانزده خرداد به روایت اسناد ساواک، ج 2 (فیضیه)، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1386ش، ص 90.
تعداد بازدید: 1348