جعفر گلشن روغنی
08 ارديبهشت 1397
جمعی از علمای ایران در 8 اردیبهشت 1342 نامهای به آیتالله سیدابوالقاسم خویی در نجف ارسال کردند و طی آن اوضاع جاری و اقدامات خلاف مذهب دولت حکومت پهلوی را تشریح نمودند.در این نامه با اشاره به تعطیلی مجالس قانونگذاری و نقض قانون اساسی با تصویب قوانینی برخلاف شرع اسلام آمده بود: «دولت به جای اینکه به نصایح مشفقانه و خیرخواهانه حضرات علمای اعلام توجه کند، برای این که منویات و مقاصد خود را به کرسی بنشاند، دست به انجام اموری زده که مایه تأثر و تأسف گردید و به حبس و توقیف جمعی از روحانیین مرکز» و محاصره خانههای آنان و تهمت و افترا زدن به ایشان پرداخت. در این نامه به فاجعه مدرسه فیضیه در دوم فروردین 1342 نیز پرداخته شد و آمد که دولت حکومت پهلوی در حال پروندهسازی برای مجروحان حادثه و علما است و هزاران تن از مردم مسلمان از جمله استادان و دانشجویان دانشگاهها در گوشه زندانها بهسر میبرند.در پایان از آیتالله خویی خواسته شده بود تا از فرصت ایام حج برای روشنگری اوضاع مسلمانان ایران استفاده کند و حمله به اسلام را به مسلمانان جهان گوشزد نماید.[1]
1. اسناد انقلاب اسلامی، ج4، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1374ش، صص 64 تا 68.
تعداد بازدید: 1436