سیدرضا فندرسکی
18 دي 1398
سه روز پس از قیام 15 خرداد سال 1342 بازار و مغازههای آذرشهر تعطیل شد و قرار شد عصر آن روز مردم در مسجد اجتماع کرده و احتمالاً دست به راهپیمایی بزنند.[2] اصولاً تظاهرات و اجتماعاتی که در شهر تبریز انجام میشد با توجه به نزدیکی این دو شهر در آذرشهر تأثیرگذار بود. اعتصاب بازار آذرشهر حداقل تا روز بیستوهفتم خرداد ادامه داشت.[3]
مردم آذرشهر و سایر شهرهای آذربایجان در این ایام طلاب را به تهران میفرستادند تا از اوضاع و احوال و وضعیت امام خمینی اطلاعاتی کسب کنند. براساس تحلیلی جالب از ساواک، افکار عمومی در آذرشهر و بهطور کلی آذربایجان، آماده فداکاری در راه دین و منتظر انقلاب آینده بودند.[4] در گزارش محرمانه مأمور ویژه ساواک آذربایجان چنین آمده است: «هنوز اشخاص با دیانت که خیلی متعصب هستند، در شهرهای مراغه، آذرشهر، بناب، میاندوآب، خلخال، هشترود، اردبیل، خوی مرتباً طلاب را به تهران میفرستند و از اوضاع و احوال و شخص [آیتالله] خمینی جویا میشوند و دراین شهرستانها افکار عمومی گوش به زنگ و منتظر انقلاب آینده هستند».[5]
پینوشتها:
[1]. نام قدیمی این شهر دهخوارقان بوده و در 50 کیلومتری شهر تبریز قرار دارد.
[2]. قیام 15 خرداد به روایت اسناد ساواک، ج 7، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1387، ص 9.
[3]. همان، ص 33.
[4]. همان، ص 36.
[5]. قیام پانزده خرداد به روایت اسناد ساواک، ج3، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1378، ص316.
تعداد بازدید: 1937