02 خرداد 1401
ساواک در گزارشی به تاریخ 2 خرداد 1343 مینویسد:
«ساعت 12 روز 31 /2 /43 آخوند ناصر مکارم در بازار کویتیها[1] در بالای منبر ابتدا راجع به قیام و انقلاب حضرت حسین(ع) صحبت کرد و گفت در تاریخ هزاران جنگ و انقلاب روی داده که خاطره آنها کمکم از بین رفته و میرود ولی انقلاب حسین در راه حق و قرآن مجید روزبهروز روشنتر میشود. بعداً گفت یک بلای عجیبی دامنگیر جوانان کشورمان شده است و ماشاءالله هر روز هم قانونی برای مبارزه با فساد درست میکنند ولی خبری از آن نیست. ایران از نظر وضع قانون رکورد همه کشورهای جهان را شکسته است با این حال در پایتخت کشور 12 هزار مشروبفروشی است.[2] وقتی حرف میزنیم میگویند آقا فروش مشروب در سال 50 میلیون به اقتصاد این کشور اضافه میکند، از طرف دیگر میبینیم روزنامهها مینویسند چند نفر کارشناس خارجی برای دیدن راههای ایران آمدند، نظر خودشان را نوشتند و مبلغ 380 میلیون تومان مزد آنها شده. آیا این رقم را برای چه به آنها میدهند؟ مگر ایرانی نمیتواند راه را ببیند؟ ما هر وقت به این شهرستان میآییم بوی کثافت و فاضلاب آن که در تمام کوچهها میرود نکبتبار است. شما به این زندگی عادت کردهاید، ولی کسی که تازه وارد میشود آن را خوب میداند. از یک طرف کتاب بهداشت مینویسند که شراب برای بشر مضر است، از طرف دیگر آن را آزادانه به جوانان میفروشند و پروانه کسب آزاد هم میدهند. از طرف دیگر رهبر آزادمردان و آزادزنان تهران[3] بعد از مدتی گندش درآمد و افتضاح بار آورد و نوشتند چند میلیون تومان پول شهرداری تهران را بلند کرد.[4] چرا جلو این فسادها را نمیگیرند معلوم نیست. هزاران کثافتکاری دیگر به بار میآورند. خلاصه اینکه دین اسلام و قرآن با خونبهای شهیدان به دست ما آمد و ما هم نباید آن را ارزان از دست بدهیم...»[5]
پینوشتها:
[1]. واقع در آبادان.
[2]. در بهمن 1333 قانونی به تصویب رسید که «قانون منع تهیه و خرید و فروش نوشابههای الکلی» نام داشت و مقرر میکرد: «دولت مکلف است از تاریخ تصویب این قانون به فاصله شش ماه ورود و تهیه و خرید و فروش و مصرف کلیه نوشابههای الکلی... را از سال 1333 به بعد در سراسر کشور ممنوع سازد به استثنای مصارف طبی و صنعتی...» علیرغم تصویب چنین قانونی، در آن ایام تعداد مشروبفروشیها به مراتب بیشتر از کتابفروشیها بود، (صانعی، پرویز، حقوق امروز، اسفند 1344، ش 17، ص 64 – 67).
[3]. انتخابات مجلس بیستویکم پس از 5 /2 سال فترت در شهریور 1342 برگزار شد، به دنبال انقلاب سفید شاه باید مجالس مقننهای تشکیل میشد تا پایههای حکومت را که با قیام 15 خرداد 42 لرزان شده بود پایدار و در جهان وانمود کند که بعد از رفراندوم 6 بهمن 1341 دموکراسی در ایران تحکیم گردیده و مجلس مرکب از آزاد زنان و آزاد مردان اهداف شاه در خصوص اصلاحات را دنبال کرده و مرتجعین مخالف و معترض را هم کنار گذارده است. انتخابات پس از انقلاب سفید شاه باید با ادوار گذشته فرق میداشت، از اینرو مراحل و تشریفاتی برای آن درنظر گرفته شد، از جمله رأیدهندگان مکلف بودند کارت الکترال دریافت کرده روز دیگری پای صندوق رأی بروند. همچنین برای موجه نشان دادن هرچه بیشتر انتخابات، کنگره آزاد زنان و آزاد مردان در تهران تشکیل شد؛ شرکتکنندگان در کنگره را هزار نفر از سراسر کشور اعلام و تلاش کردند زنهای آزاد شده! را – که اجازه حضور در انتخابات را یافته بودند - در لباسهای گوناگون به نمایش گذارند. برنامه اصلی کنگره این بود که شرکتکنندگان - که بعضی با آخرین مد و آرایش حضور داشتند! - در مدت 5 روز – از 5 تا 10 شهریور - در سالن ورزشی محمدرضا شاه در تهران، در خصوص نامزدهای نمایندگی به مشورت! پردازند. دیگر برنامههای از پیش مقرر این نمایش مضحک عبارت بودند از: نثار تاج گل به مقبره رضاخان، ارسال تلگراف مفصل به شاه در سپاسگزاری از انقلاب سفید و تظاهرات خیابانی. در پایان، اعضای کنگره در محوطه دانشکده افسری به حضور همایونی! رسیدند تا شادمان از خدمت بزرگی که انجام داده بودند! اجازه پایان کار را بگیرند. صدالبته قبل از افتتاح کنگره هیئت حاکمه نمایندگان آینده را با نظر شاه تعیین کرده بود. (مدنی، سیدجلالالدین، تاریخ سیاسی معاصر ایران، ج 2، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، 1378، ص 79 - 80).
[4]. احمد نفیسی - شهردار تهران - که عهدهدار برگزاری کنگره آزاد زنان و آزاد مردان بود پس از پایان کار کنگره مورد غضب قرار گرفته به اتهام فساد مالی برای مدتی طولانی بازداشت و محاکمه شد، (مدنی، همان، ص 80).
[5]. مرکز بررسی اسناد تاریخی، آیتالله العظمی ناصر مکارم شیرازی به روایت اسناد ساواک، ج 1، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1396، ص 86.
تعداد بازدید: 574