[1]. سیدجلال‌الدین تهرانی فرزند حاج میرزا سیدعلی شیخ‌الاسلام در سال 1277ش در تهران به دنیا آمد. وی ابتدا طلبه علوم دینی بود سپس به بلژیک رفته به تحصیل ریاضیات و نجوم پرداخت و به عضویت انجمن نجوم فرانسه و آکادمی بین‌المللی علوم درآمد. وی 3 سال در رصدخانه سلطنتی بلژیک مشغول به کار بود و پس از بازگشت به ایران، در سمت‌های متعددی مشغول به کار بود از آن جمله: مشاور و معاون نخست‌وزیر، وزیر پست و تلگراف، نایب‌التولیه آستان قدس، سفیر کبیر ایران در بلژیک، سناتور انتصابی شاه در مجلس سنا و استاندار خراسان. او طرفدار سیاست استعماری انگلیس بود. تهرانی روابط بسیار نزدیکی با شاه داشته، در جلسات هفتگی در منزلش از او بسیار تمجید می‌کرد و اطرافیانش را خراب می‌خواند. تهرانی از روحانیون به بدی سخن می‌گفت اما کنار آمدن با آنها را برای رسیدن به هدف ضروری می‌دانست. (قیام پانزده خرداد به روایت اسناد ساواک، ج 4، 1380، ص 142). در آستانه خروج شاه از ایران در دی 1357 و با تشکیل شورای سلطنت، تهرانی به ریاست شورا انتخاب شد، اما استعفای او به عنوان شرط ملاقات با امام خمینی در نوفل لوشاتو، ضربه مهلکی به حکومت پهلوی زد. تهرانی در سال 1366 در پاریس درگذشت.

[2]. کابینه حسنعلی منصور به روایت اسناد ساواک، ج 1، 1384، ص 99.