14 اسفند 1402
ساواک مشهد در گزارشی مورخ 14 اسفند 1341 با موضوع «درباره شیخ احمد کافى» مینویسد:
«روز سهشنبه ساعت 30 /9 صبح در منزل آقاى قمى[1] مجلس روضه برقرار بود و شیخ احمد کافى[2] منبر رفت. در اول منبر یک حدیث نبوى قرائت نمود سپس مشغول سخنرانى شد. در بین توهین [به] دولت و وزرا و تعریف از علما اظهار نمود: بنده در تهران منبر مىرفتم ماه مبارک رمضان رسید و یک روز به من خبر دادند که امروز چند نفر مىخواهند از منبر تو را پایین بیاورند، بنده گفتم فخر مىنمایم که همیشه اوقات با صلوات منبر مىروم، یک مرتبه هم با صلوات از منبر پایین بیایم. آقایان، بَشَر خودش را در زندان هارونصفتان بیندازد، بهتر است از اینکه فرداى قیامت خجل باشد. ائمه هداه مهدیین همیشه گرفتار بودند. ... در تهران شش نفر از سرهیئتهاى مذهبى را به هر کدام 12 هزار تومان [دادند تا] در خیابانها شعار به منفعت دولت دادند، بعد از سه روز من به یکی از سرهیئتها رسیدم. با حال عصبانیت یک جمله گفتم. من گفتم به تو برادر رفیق نمىگویم، بَشر مىگویم. گفتم بشر اگر فرداى قیامت فاطمه زهرا(س) جلو آمد گفت تو که نوکر فرزندم حسین(ع) بودى، از فرزندم حسین(ع) چه بدى دیدى که رفتی عمال بیگانه شدى چه جواب خواهى داد؟ این شش نفر در شهر تهران مفتضح و رسوا شدن...»[3]
پینوشتها:
[1]. آیتالله سیدحسن طباطبایی قمی از حامیان نهضت امام خمینی در خراسان
[2]. حجتالاسلام شیخ احمد کافی در سال 1307ش در مشهد به دنیا آمد. پس از پایان دروس مقدمات و ادبیات عرب به وعظ و ارشاد مردم پرداخت. کافی در حالی که بیش از 15 سال از عمرش نمیگذشت شبهای جمعه برای صدها نفر از زوار امام رضا(ع) دعای کمیل میخواند. در 16 سالگی برای تکمیل تحصیلات به نجف اشرف رفته، در بازگشت در تهران ماند. در شرایطی که نام بردن از امام خمینی جرم محسوب میشد کافی در محافل عمومی از ایشان به بزرگی یاد میکرد. سرانجام چند ماه قبل از پیروزی انقلاب اسلامی در 20 تیر 1357 در سانحهای مشکوک دارفانی را وداع گفت. (حائری، علی و همکاران، روزشمار شمسی، قم، دفترعقل، 1386، ص 267).
تعداد بازدید: 151