رهرو سیره حسین(ع)

19 ارديبهشت 1403

ساواک در گزارشی مورخ 19 اردیبهشت 1343 می‌نویسد:

«چند روز قبل آقای شیخ علی نخعی معروف به افصح المتکلمین که از وعاظ طراز اول تهران و مدت‌ها است با ساواک همکاری می‌نماید عازم قم برای زیارت حضرت معصومه^(ع) بود. به مشارٌالیه دستور داده شد مثل سایر وعاظ و طلاب به دیدن آیت‌الله خمینی برود و در صورت امکان از نظریات او مخصوصاً درباره محرم مستحضر گردد.

نامبرده در مراجعت گزارش نموده که: آیت‌الله خمینی مرا به اندرون منزل خود دعوت و وقتی که وارد شدم، مشغول مطالعه نامه‌های زیادی بود که برای او رسیده بود. از من سئوال کرد آیا پارسال شما هم مانند دوستانتان توقیف و تبعید و ناراحت شدید یا خیر. جواب دادم نظر به اینکه اعتماد داشتم که مخالفت ما با دولت و دربار و هیئت حاکمه به زیان اهل علم[1] و منفعت آنها[2] تمام خواهد شد ابراز مخالفتی نکردم.

آقای خمینی پرسیدند چطور مخالفت ما به نفع هیئت حاکمه بود که دخالت نکردید. گفتم برای اینکه بعد از جنگ جهانی اخیر رژیم‌های اجتماعی ملل دنیا به سه قسمت انقلابی (بلوک کمونیسم)، ارتجاعی (عمده مالکیت‌هایی مثل آفریقا و اعراب) و دسته معتدل (مثل ممالک متحده آمریکا و اروپا و امثالهم) تقسیم و دسته معتدله داخله خودشان را از راه انقلاب سفید اصلاح کردند و درصدد برآمدند دولت‌های همجوارِ شوروی مثل ایران و افغانستان و ترکیه و هند و پاکستان رویه خود را معتدلانه اصلاح [کند]که در برابر مرام کمونیسم استوار بمانند... در نتیجه اعلیحضرت شاهنشاه ایران برای رفع این مشکل لوایح شش‌گانه [ناخوانا] انتشار دادند که دستگاه حاکمه ایران را نگهبان نیروی سوم معرفی فرمایند و در موقعی که حضرت عالی لوایح شش‌گانه را که از نقطه نظر رؤسای دولت‌های شرق و غرب به جهت تعدیل زندگانی قاطبه ایرانیان لازم و ضروری می بوده است تخطئه فرمودید، دستاویز به دست هیئت حاکمه افتاد و در اکثر روزنامه‌های دنیا دولت ایران خود را مجری انقلاب سفید به نفع عامه مردم و مخالفین آن را ایادی فئودال‌ها و عوامل ارتجاع سیاه معرفی نموده و با این ترتیب علاقه تمام دول شرق و غرب را به خود جلب نمودند.[!]

در این موقع آقای خمینی خیلی ناراحت شده و پس از چند دقیقه سکوت ممتد اظهار داشت:... در صورتی هم که فرضاً استنباط و استنتاج شما درست باشد و هیئت حاکمه ایران دستگاه حاکمه ملل و دول مختلف را تحت این عناوین فریفته باشند، دیگر خدا را که نمی‌توانند فریب دهند. ما بنا به امر الهی برای جلوگیری از اشاعه فحشا در این مملکت اسلامی مبارزه کرده‌ایم و مزد ما مرجوع به خود او می‌باشد. شما که مبلغ دین هستید و در روی منبرها از سیره حضرت حسین^(ع) دم می‌زنید چرا راه را این‌قدر اشتباه می‌روید. دین اسلام مبتنی بر امر به معروف و نهی از منکری است که بر همه مسلمین واجب عینی می‌باشد و دخول ما هم در این مبارزه برای اجرای همین احکام مقدسه می‌باشد که باید ادامه دهیم...»[3]

پی‌نوشت‌ها:

 
تعداد بازدید: 210