07 شهريور 1403
ساواک در گزارشی مورخ 7 شهریور 1342 مینویسد:
«به قرار اطلاع شیخ جواد فومنی امام جماعت مسجد نو واقع در خیابان خراسان... اغلب پس از اداء نماز مغرب و عشا درحالی که از منبر به روی زمین مسجد مینشیند... با مریدان خود در موارد سیاسی بحث و گفتوگو نموده و نسبت به دولت با لحن زننده تنقید میکند... صدور دستورات لازم در مورد جلوگیری از اعمال بیرویه او مورد تقاضا است.»[1]
آیتالله حاج شیخ جواد فومنی حائری در سال 1330ق. در کربلا متولد شد. علوم دینی را ابتدا در زادگاهش سپس حوزه علمیه نجف فراگرفت و در 25 سالگی موفق به اخذ درجه اجتهاد شد. وی چندی بعد به ایران بازگشته در تهران اقامت گزید. فومنی در سال 1320ش مسجدی بنا کرده، فعالیتهای سیاسی - اجتماعی و فرهنگی خود را از آنجا آغاز کرد. وی با مشاهده نابسامانیهاى فرهنگى ناشی از سیاستهای ضد دینی حکومت پهلوی در جامعه و نگرانى از آینده کشور، متعهدانه به تأسیس و تشکیل بنیادهاى اجتماعى - فرهنگىِ اسلامى همت گمارده، عملاً وارد کارزار مبارزه و مقابله با نیّات استعمارى حکومت شد. تشکیل اتحادیه دینی، احداث مسجد نو، احداث دبستان نو، تأسیس اولین کودکستان تربیت دینی، تأسیس شرکت تعاونی و تأسیس دبستان نو ویژه پسران از جمله فعالیتهای فرهنگی وی بود. فومنی از پیشگامان استفاده از میکروفون و بلندگو در مساجد بود.
در سال 1338 به دنبال سخنرانی علیه شخص شاه فومنی دستگیر و مدتی در زندان بود. وی از آغاز نهضت اسلامی در سال 1341 نیز فعالانه با آن همراه و به این سبب بارها دستگیر و زندانی شد. در پی هر دستگیری موجی از اعتراضاتِ اقشار مختلف مردم و علما حکومت را مجبور به آزادی فومنی میکرد. آیتالله فومنی در سال 1384ق (1343ش) دار فانی را وداع گفت.[2]
پینوشتها:
[2]. ادهمنژاد، محمدتقی، «قامت غیرت (مروری بر زندگانی آیتالله حاج شیخ جواد فومنی حائری واعظ)»، مبلغان، اسفند 1386و فروردین 1387، ش 101، ص 143- 157.
تعداد بازدید: 254