[1]. آیت‌الله سیدمحمد بهبهانی فرزند سیدعبدالله - از رهبران مشهور مشروطه - در سال 1291ق، در تهران به دنیا آمد. وی فعالیت‌های سیاسی را از دوره مشروطه و در کنار پدر آغاز کرده، در دوره رضاشاه واسطه بین مراجع و مردم با دربار بود و از موقعیت دینی - اجتماعی خود و ارتباط با دربار برای حل مشکلات مردم استفاده می‌کرد. روابط بهبهانی با حکومت پهلوی اما از سال 1337 رو به تیرگی نهاد، اعتراض به لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی، مخالفت با رفراندوم لوایح شش‌گانه، اعلام عزای ملی در نوروز 1342 و محکومیت فاجعه فیضیه از جمله اقداماتی بود که وی در همراهی با نهضت امام خمینی و در اعتراض به اقدامات ضد ملی و ضد اسلامی پهلوی انجام داد. بهبهانی در آبان 1342، دار فانی را وداع گفت. (آسایش‌طلب طوسی، محمدکاظم، دانشنامه جهان اسلام، ج 4، تهران، بنیاد دایره‌المعارف اسلامی، 1377، ص 764 - 766).

[2]. اصول سیاست دولت کندی در قبال ایران حفظ حکومت شاه، اجرای برنامه اصلاحات اجتماعی و تقسیم اراضی بین روستاییان بود، برنامه‌ای در چارچوب استراتژی سیاسی دولت آمریکا به منظور مقابله با اتحاد جماهیر شوروی، البته منهای ایجاد زیربنای اساسی برای اصلاحات دموکراتیک! کندی از آغاز زمامداری، نگران اوضاع ایران بوده، از شیوه حکومت شاه رضایت نداشت. وی قصد داشت ایران را به عنوان نمونه کشوری که با کمک آمریکا و به رهبری شاه به توسعه اجتماعی، سیاسی و اقتصادی دست یافته است معرفی کند. (نجاتی، غلامرضا، تاریخ سیاسی بیست‌وپنج ساله ایران، ج 1، تهران، مؤسسه خدمات فرهنگی رسا، 1371، ص 133 - 134).

[3]. مرکز بررسی اسناد تاریخی، علی امینی به روایت اسناد ساواک، ج 1، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی، 1379، ص 91.