27 تير 1401
طبیعتاً اولین فعالیت و مشارکتهای سیاسی ـ مذهبی من اوایل [دهه 40] در آمریکا در انجمن اسلامی دانشجویان بود. من ابتدا با آقایان دکتر مهدی بهادرنژاد و دکتر حسن مرشد آشنا شدم و سپس آنها در جلسهای مرا با بقیه اعضای انجمن آشنا کردند. انجمن اسلامی دانشجویان در آمریکا و کانادا در آن زمان فعالیتهای مشخص و مرتبی داشت که اصلیترین آن برگزاری نماز جمعه بود. زیرا آن زمان اکثریت دانشجویان مسلمان از کشورهای عربی و عموماً سنی مذهب بودند و این دوستان مطابق باورهای اعتقادی مقید به برگزاری نماز جمعه بودند. بنابراین یکی از برنامههای جالب و اصلی، برگزاری نماز جمه در یکی از ساختمانهای دانشگاه به نام “UNION” بود.
این ساختمان به فعالیتهای دانشجویی اختصاص داشت و برای فعالیتهای فوق برنامه دانشجویان امکانات مختلفی داشت. در آنجا هر شخص یا گروهی میتوانست با ذوق و سلیقه خودش یک کار فوق برنامه داشته باشد. از ورزش، موسیقی و رقص کرفته تا برنامههای علمی، اجتماعی و مذهبی در آنجا برگزار میشد. ما دانشجویان مسلمان هم برای انجام فعالیتهای مذهبی از همان امکانات استفاده میکردیم. مثلاً سالنی داشتیم که هر هفته در آن نماز جمعه برگزار میشد.
مطابق رسم انجمن، هر جمعه یکی از اعضا باید برنامه نماز جمعه را برگزار و خطبه جمعه را قرائت میکرد. مسائل مختلفی در این خطبهها بیان میشد. برخی مسائل کشور خودشان را میگفتند و برخی مسائل مربوط به مسلمانان آمریکا و... را بیان میکردند. در مدتی که آنجا بودم شاید دو یا سه نوبت هم به من رسید. در این فرصتها میکوشیدم ذهنیت دانشجویان مسلمان را با مسائل ایران و اندیشههای سیاسی ـ مذهبی مبارزان ایرانی آشنا کنم.
اولین صحبتی که در خطبه نماز جمعه ایراد کردم درباره حکومت اسلامی بود. این موضوع هفته بعد نیز تحت عنوان «چرا حکومت اسلامی؟» ادامه پیدا کرد. آن روزها موضوع حکومت اسلامی، بحث روز بود و بین دانشجویان مسلمان بویژه دانشجویان اخوانالمسلمین و حزبالتحریر شایع بود. حتی برای سایرین هم خیلی جالب بود، چون آنها نیز درباره حکومت اسلامی کنجکاوی داشتند. طرح همین مسائل موجب گردید به تدریج ارتباطات فکری نزدیکتری نسبت به یکدیگر پیدا کنیم و بر یکدیگر اثر بگذاریم.
منبع: شصت سال ایستادگی و خدمت خاطرات مهندس محمد توسلی، تهران، نشر کویر، 1398، ص 90
تعداد بازدید: 856