نهضت امام خمینی
«دلارها را شما می‌خواهید استفاده کنید، نوکریش را ما بکنیم!»
30 مرداد 1401
روزنامه اطلاعات در شماره روز 30 مرداد 1342 به نقل از خبرگزاری آسوشیتدپرس از واشنگتن نوشت:
«کندی، رئیس‌جمهور آمریکا، در مصاحبه مطبوعاتی در دفاع از بودجه کمک‌های خارجی آمریکا گفت: ... آیا ما می‌توانیم دفاع مشترک خود را با کره جنوبی، ایران و پاکستان و ترکیه از میان برداریم درحالی‌که آن کشورها همه در جوار کشورهای کمونیست قرار دارند؟... در جهان آزاد کشورهایی هستند که بدون کمک آمریکا قادر به ساختن بنای اجتماعی خود و استقامت در برابر فشار شدید کمونیست‌ها نیستند.»[1]
آمریکا در کمک به کشورهای آزاد! اهداف استعمارگرانه خود را دنبال می‌کرد، چنانکه دولت پهلوی را وادار کرد مصونیت قضایی مستشاران نظامی آمریکایی شاغل در ایران را - که روز به روز بر تعدادشان افزوده می‌شد - تضمین کند. به این ترتیب لایحه کاپیتولاسیون در 21 مهر 1343 در مجلس شورای ملی به تصویب رسید. یازده روز پس از تصویب این لایحه، دولت منصور لایحه وام دویست میلیون دلاری از یک بانک آمریکایی را با تضمین دولت آن کشور به مجلس برده، به تصویب رساند.[2] این وام به خرید سلاح‌های جنگی از آمریکا اختصاص داشت. محافل سیاسی ایران واگذاری این وام را پاداش آمریکا به ایران به دلیل تصویب قرارداد استعماری کاپیتولاسیون تلقی کردند.[3]
امام خمینی در سخنرانی خود در 4 آبان 1343 به این موضوع پرداختند:
«... قانونی در مجلس بردند؛ در آن قانون اولاً ما را ملحق کردند به پیمان وین؛ و ثانیاً الحاق کردند به پیمان وین [تا] مستشاران نظامی، تمام مستشاران نظامی آمریکا با خانواده‌هایشان، با کارمندهای فنی‌شان، با کارمندان اداری‌شان، با خدمه‌شان، با هرکس که بستگی به آنها دارد، اینها از هر جنایتی که در ایران بکنند مصون هستند!... دولت سابق[4] این تصویب را کرده بود و به کسی نگفت. دولت حاضر[5] این تصویب‌نامه را در چند روز پیش از این برد به مجلس و در چند وقت پیش از این به سنا بردند[6] و با یک قیام و قعود مطلب را تمام کردند، و باز نفسشان درنیامد. در این چند روز، این تصویب‌نامه را بردند به مجلس شورا و در آنجا صحبت‌هایی کردند، مخالفت‌هایی شد، بعضی از وکلای آنجا هم مخالفت‌هایی کردند، صحبت‌هایی کردند لکن مطلب را گذراندند؛ با کمال وقاحت گذراندند!... چرا؟ برای اینکه می‌خواستند وام بگیرند از آمریکا! آمریکا گفت این کار باید بشود - لابد این جور است - بعد از سه - چهار روز، یک وام دویست میلیون، دویست میلیون دلاری، تقاضا کردند. دولت تصویب کرد دویست میلیون دلار در عرض پنج سال به دولت ایران بدهند و در عرض ده سال سیصد میلیون بگیرند!... مع ذلک، ایران خودش را فروخت برای این دلارها! ایران استقلال ما را فروخت؛ ما را جزء دوَل مستعمره حساب کرد؛ ملت مسْلم ایران را پست‌تر از وحشی‌ها در دنیا معرفی کرد، در ازای وام دویست میلیون که سیصد میلیون دلار پس بدهند! ما با این مصیبت چه بکنیم؟... آقا فکری بکنید برای این مملکت؛ فکری بکنید برای این ملت. هی قرض روی قرض بیاورید؟! هی نوکر بشوید! البته دلار نوکری هم هست! دلارها را شما می‌خواهید استفاده کنید، نوکریش را ما بکنیم!...»[7]
پی‌نوشت‌ها:
[1]. اطلاعات، س 38، چهارشنبه 30 مرداد 1342، ش 11171.
[2]. در سوم آبان 1343 اطلاعات نوشت:
«در جلسه امروز مجلس شورای ملی... نخست‌وزیر لایحه اخذ دویست میلیون دلار اعتبار از بانک‌های آمریکا برای تقویت بنیه دفاعی مملکت را تقدیم داشت، دو فوریت این لایحه که اولى به تقاضای دولت و دومی به تقاضای مجلس بود تصویب گردید و لایحه نیز فی‌المجلس پس از مذاکراتی تصویب شد و به مجلس سنا ارسال گردید.» (اطلاعات، س 39، یکشنبه 3 آبان 1343، ش 11523).
[3]. زهیری، علیرضا، عصر پهلوی به روایت اسناد، قم، دفتر نشر و پخش معارف، 1379، ص 261.
[4]. دولت اسدالله علم.
[5]. دولت حسنعلی منصور.
[6]. در 3 مرداد 1343.
[7]. خمینی، روح‌الله، صحیفه امام، ج 1، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، 1389، ص 417 – 420.
تعداد بازدید: 981
آرشیو نهضت امام خمینی
جدیدترین مطالب
پربازدیدها
