[1]. اطلاعات، س 38، دوشنبه 4 شهریور 1342، ش 11175.

[2]. آیات عظام میلانی و شریعتمداری در اعلامیه‌ 4 مرداد، انتخابات مجلسین را به دلیل فقدان آزادی بیان و قلم و اختناق حاکم بر کشور تحریم کردند. (مرکز بررسی اسناد تاریخی، انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، روزشمار استان همدان، ج 1، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی، 1390، ص 65)؛ نهضت آزادی ایران در بیانیه‌ 9 مرداد از این حرکت پشتیبانی کرد. (نهضت آزادی ایران، صفحاتی از تاریخ معاصر ایران، ج 1، تهران، چاپخانه رایکا، 1361، ص 308 تا 310).

[3]. سیدجلال‌الدین مدنی نویسنده کتاب «تاریخ سیاسی معاصرایران» که در آن ایام در دستگاه قضایی کشور مشغول به کار بود در خاطره‌ای در خصوص این انتخابات می‌گوید:

«در بسیاری از نقاط کشور مردم مقاومت کردند و برخوردهایی پیش آمد، ما که در جریان حوادث دوره سیاسی اخیر و نهضت اسلامی بودیم... درصدد برآمدیم رسوایی انتخابات را آشکار سازیم و در موقعیت قضایی، دخالت دولت را در انتخابات اعلام داریم، به همین جهت وقتی مردم دماوند در برابر لیست دولت مقاومت کردند و دولت قبل از قرائت آراء نتیجه انتخابات را برابر لیست اعلام داشت[!] صریحاً و کتباً اعلام کردیم که دولت علم علناً مرتکب جرم شده، فقط دو نفر از همکاران قضایی حاضر شدند آن را تأیید نمایند، عکس‌العمل دولت در برابر این اقدام که حکومت را رسوا ساخته بود به فوری ظاهر شد و علم در یکی از سخنرانی‌هایش ظهور مرتجعین را از دماوند اعلام داشت[!]» (مدنی، سید‌جلال‌الدین، تاریخ سیاسی معاصر ایران، ج 2، قم، دفتر انتشارات اسلامی، 1378، ص 82 - 83).

[4]. اسدالله علم در 25 شهریور یک روز پیش از برگزاری انتخابات مجلسین در یک مصاحبه مطبوعاتی گفت: «هشت‌ میلیون نفر حق شرکت در انتخابات را دارند، ولی انتظار نمی‌رود بیش از چهار میلیون ثبت‌نام کنند و کارت بگیرند، از این گذشته اکنون هنگام جمع‌آوری خرمن است و دهقانان نمی‌توانند کار خود را رها کنند و به رأی دادن بپردازند؛ به این ترتیب انتظار نمی‌رود بیش از 5 /2 میلیون در رأی دادن شرکت نمایند،»! (اطلاعات، س 38، سه شنبه 26 شهریور 1342، ش 11194).