09 شهريور 1401
ساواک در گزارشی مورخ 9 شهریور 1343 مینویسد:
«روز گذشته تعداد زیادی از اعلامیه پلیکپیشده پیوست که تحت عنوان نامه سرگشاده خطاب به آقای نخستوزیر[1] علیه امیرعباس هویدا، وزیر دارایی، تنظیم گردیده به پست ریخته شده است.»[2]
این نامه که از سوی «جمعیت ترقیخواهان وزارت دارایی» و خطاب به هویدا تهیه شده از وی خواسته که به عدم اطلاع «از امور مالی و اقتصادی» اعتراف کند. به باور تهیهکنندگان، ناآشنایی هویدا به اوضاع وزارت دارایی سبب شده که وی «صاحبمنصبان بصیر و مطلع و باسابقه را از کار بیکار» و اغلب پستهای حساس را به افراد ناصالح و بدنام بسپرد که نتیجهای جز «هرج و مرج و آشفتگی» نداشته است. در پایانِ نامه، تهیهکنندگان ابیاتی با مطلع زیر را که «آیینه تمامنمای اعمال هویدا» دانستهاند به عنوان هدیه ادبی! به وی تقدیم کردهاند:
از همان اول خطا بود نحوه کار ای وزیر
جمله فهمیدند حتی کوی و بازار ای وزیر![3]
گزارش ساواک مورخ 17 اسفند 1342 که به مناسبت انتصاب هویدا به وزارت دارایی - در کابینه حسنعلی منصور - تهیه شده، گواهی بر بیکفایتی و عدم صلاحیت وی برای تصدی پست وزارت، مؤید نامه فوقالذکر و به شرح زیر است:
«در اطراف سوابق امیرعباس هویدا وزیر دارایی و عضو سابق هیئت مدیره شرکت ملی نفت ایران تحقیقات لازم معمول و مطلبی دایر بر عضویت مشارٌالیه در احزاب و دستجات سیاسی شنیده نشد... با حسنعلی منصور هم جهت گرفتن مقام وزارت طرح دوستی ریخته و روابط دوستانه و نزدیک برقرار ساخته است. مشارٌالیه شخصی عیاش و از لحاظ صحت عمل و درستی مورد اعتماد نبوده و اهل زد و بند در محیط اداری و خارج میباشد. از لحاظ مدیریت و شایستگی در کار اداری متوسط بوده... معروف است که از فرقه بهایی پیروی مینماید.... از نظر شم سیاسی نیز طرفدار سیاست غرب (انگلستان) میباشد.»[4]
پینوشتها:
[1]. نامه خطاب به هویدا نوشته شده است.
[2]. امیر عباس هویدا به روایت اسناد ساواک، ج 1، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی، 1382، ص 95.
[3]. همان، ص 81.
[4]. مؤسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی، ظهور و سقوط سلطنت پهلوی: جستارهایی از تاریخ معاصر ایران، ج 2، تهران، اطلاعات، 1369، ص 374.
تعداد بازدید: 966