10 شهريور 1401
آیتالله حاج شیخ بهاءالدین محلاتی از علمای بنام شیراز (1314ق. تا 1360 ش) در 15 خرداد 1342 در پی مبارزات و انتقادات صریح از حکومت پهلوی دستگیر شده، مدت 2 ماه - به اتفاق امام خمینی - در زندان تهران به سر برد.[i] وی پس از آزادی به شیراز بازگشت. این هتک حرمت اما از عزم وی در مقابله با حکومت پهلوی نکاست. گزارش ساواک مورخ 10 شهریور 1343 گواه این مدعاست:
«روز 3 /6 /43 که مأمور نفوذی برای ملاقات آقای شیخ بهاءالدین محلاتی شیرازی به منزل او مراجعه نمود شیخ امینی، امام جماعت سر قبر آقا، نیز حضور داشت. یکی از حاضرین گفت: ملت ایران هیچوقت به این بدبختی و وضع بد اقتصادی دچار نبوده است و تاریخ ایران هم چنین وضعی را نشان نداده. شیخ بهاءالدین محلاتی در جواب گفت: ما مسئول دلسوزی نداریم؛ زیرا اگر از لحاظ کشاورزی عقب هستیم، ولی در عوض منابع نفتی فراوانی داریم که میتواند جوابگوی تمام مشکلات باشد، ولی متأسفانه نه تنها نفت بلکه منابع پردرآمد ما را به خارجیان سپردهاند و هر وقت صدای کسی بیرون بیاید فوراً توپ و تانک به خیابانها میفرستند و حبس و تبعید میکنند. خارجیها هم یک دسته را کاملا سیر کردهاند که مقابل دستههای دیگر بایستند، ولی من ناراحت نیستم؛ زیرا مطمئنم حکومتی که متکی به سرنیزه و اعدام و زندان باشد دوام ندارد و دو اصل را همه ملل باید فراموش نکنند: اول اتحاد و اتفاق؛ دوم ادامه مبارزه حتی اگر منفی باشد.»[ii]
پینوشتها:
[i]. امام خمینی در سخنرانی در جمع علما و مردم شیراز در 21 فروردین 1343 از آیتالله محلاتی تقدیر کردند و گفتند:
«سلام مرا به علمای شیراز خصوصاً حضرت آیتالله محلاتی، برسانید و از طرف من دست ایشان را ببوسید و بگویید: شما خیلی به رنج بودید؛ زندان رفتن شما و اقدام شما فراموش نمیشود؛ سیزده روزی که در جایی، نظیر جای چاقوکشها به سر بردید، مورد نظر ولی عصر ـ عجلالله تعالی فرجه ـ خواهد بود.» (خمینی، روحالله. صحیفه امام، ج 1، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، 1389، ص 273).
[ii]. آیتالله شیخ بهاءالدین محلاتی به روایت اسناد ساواک، ج 1، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی، 1390، ص 188.
تعداد بازدید: 753