خنده به وقت اعدام

16 آبان 1401

ساواک در 16 آبان 1342 گزارش می‌دهد:

«طبق اطلاع واصله از تبریز ساعت 19:00 روز 15 /8 /42 آقای سیدمحمدعلی قاضی طباطبایی[1]، پس از انجام مراسم نماز در مسجد شعبان اظهار داشته: مسلمانان باید جهاد نمایند، البته جهاد نه تنها با شمشیر و سرنیزه است، با مال و پول هم می‌توان جهاد نمود. مسلمانان باید در مقابل ظلم و ستم ایستادگی نمایند. چرا از دیدن مأمور سازمان امنیت می‌ترسید؟ چنانچه مشاهده گردید کافرین دو نفر جوان رشید مسلمان را چطور تیرباران کردند.[2] آنها در راه دین شربت شهادت نوشیدند. در موقع تیرباران خنده از لبشان دور نمی‌شد و می‎گفتند ما در راه دین کشته می‌شویم... من و تمام روحانیون تبریز به روح دو نفر مذکور درود می‌فرستیم و به خانواده آنها تسلیت می‌گوییم. ای مسلمانان بدانید آنها ولگرد نبودند، مسلمان با شهامت و ثروتمند بودند، چرا آنها نترسیدند؟... ای طیب و حاج اسمعیل رضایی روح شماها زنده است. ما هم پشت سر شماها خواهیم آمد. با این وضع مسلمانی نمی‌شود و نمی‌توان در مقابل دستگاه پلید ایستادگی نماییم. ما نیز باید مثل طیب و رضایی مقاومت به خرج داده و از آنها مسلمانی را سرمشق بگیریم. چرا روحانیون شهرستان‌ها را دستگیر کرده و به سازمان می‌برند و می‌گویید چرا طومار بر علیه دولت امضاء کرده‌اید؟ پس چرا به ما نمی‌توانید بگویید، ما که به امضاء چند نفر از روحانیون تبریز اعلامیه داده‌ایم. یک نفر روحانی از طهران به من نوشته است شماها با دستگاه حکومت مبارزه نکنید، این جریانات به ما مربوط نیست. ای بی‌دین چرا جلوی ما را می‌گیری؟ ما باید مبارزه کنیم. چرا ایران در زیر پای خارجی‌ها مانده است؟ پس چرا به کشور شوروی که به آن بزرگی است کسی نمی‌تواند قدم بگذارد؟ ای حکومت چرا همیشه از قرآن دم می‌زنید؟ مگر مسلمان دو نفر جوان بی‌گناه را تیرباران می‌کند؟ مگر از دین پشتیبانی کردن قدغن است؟ چرا آنهایی که از زیرزمین‌ها آمده به ما حکمرانی می‌کنند؟...»[3]

پی‌نوشت‌ها:

 
تعداد بازدید: 852