02 دي 1401
ساواک در گزارشی به تاریخ 2 دی 1341 مینویسد:
«شب دوم دیماه 41 در مسجد چهارراه حسنآباد آقای فلسفی واعظ ضمن گفتن مطالبی درباره انسان و حیوان چنین اظهار داشتند:... الان چند وقتی است که یک عده جاسوس ممالک دیگر درست شده به نام بهایی، این مملکت را میخواهند فلج کنند و دولت وقت هم نمیداند... آیتالله بروجردی نامهای که برای من نوشته الان موجود است. فرمود میبینم آن روز را که این جاسوسان مزدور خائن تمام مقدسات دین و شاه مملکت را به تزلزل خواهند انداخت و همه چیز ما را خواهند برد. واقعاً هر چه فرموده کم مانده که این جاسوسان همه چیز ما را لکهدار کنند. دولت هم به آنها پر و بال میدهد ودست و بال ما را میبندد. الان چهارصد نفر از تجار محترم و متدین هستند که تلویزیون و رادیو ملی درست کنند، دولت اجازه نمیدهد، اما به یک جاسوس مزدور[1] اجازه داده میشود تلویزیون بیاورد و با بیآبرویی در این مملکت مشغول جاسوسی باشد. آقایان چشم و گوش باز کنید که این مزدوران به همه چیز ما دست درازی کرده و با همه مقدسات مملکت ما دشمن هستند. باید خیلی هشیار باشید و کار به جای باریک کشیده. از اصفهان برای من نامه آمده که حتی مهندسین متدین را به هر نحوی است نمیخواهند استخدام کنند، چراکه یک رئیس بهایی در سر کار گذاشتهاند. هر جا یک شغل حساسی هست، این جاسوسها اینقدر پول خرج میکنند تا آن شغل رابه دست بیاورند و شما کمر همت ببندید و آماده باشید، هر وقت مجتهدین دستوری دادند، فوری این جاسوسان را از این مملکت بیرون کنید. ببینید چقدر ما مرده هستیم، یکماه و چندی مجتهدین اعلامیه دادند، نگذاشتند روزنامهها بنویسند و نه رادیو بگوید و جواب هم نمیدادند، چرا؟ بهاییها میخواستند انجمنهای ایالتی و ولایتی را درست کنند و به هر نحوی رؤسای آنان را از خودشان سرکار بیاورند. یک مرتبه بگویند ما هم در مملکت هستیم و باید همه چیز داشته باشیم، اما علماء فهمیدند، نگذاشتند این افراد کثیف کار خودشان را انجام بدهند. بالاخره شاهِ مملکت ما حافظ مذهب جعفری هستند و و دین رسمی جعفری است و باید بیدار شد و نگذاشت این جاسوسان مزدور عقاید پلید و کثیف خودشان را به کرسی عمل بنشانند. مردم بیدار باشید. ما این قضیه را ادامه خواهیم داد تا آن روزی که اختیارات از این جاسوسان مزدور گرفته شود.»[2]
پینوشتها:
[1]. منظور ثابت پاسال سرمایهدار بهایی است.
[2]. حجتالاسلام محمدتقی فلسفی به روایت اسناد ساواک، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1378، ص 176.
تعداد بازدید: 758