06 دي 1401
ساواک در گزارشی با موضوع «شایعات درباره ماه رمضان در بازار» به تاریخ 6 دی 1343 مینویسد:
«اخیراً چند تن از بازاریان... اظهار نمودهاند که قرار است سی نفر واعظ برای روزهای ماه رمضان[1] در نظر گرفته شود و به ترتیب سخنرانی کنند و بدین منظور 20 نفر واعظ تعیین شده است که اگر چنانچه واعظی دستگیر گردید مجلس تعطیل نشود و روز بعد واعظ دیگری سخنرانی کند.
مسجد هم مسجد جامع بازار تعیین شده و وعاظ در نظر گرفته شده عبارتند از: مروارید، محلاتی، انواری، حجازی، گلسرخی، شجونی، شیخ عباسعلی اسلامی و چندین نفر دیگر و بقیه کمبود وعاظ را از قم تأمین خواهند نمود...»[2]
حجتالاسلام هاشمی رفسنجانی در خاطرات خود در این خصوص میگوید:
«بعد از تبعید امام فضای مبارزه سرد شد. امکان ابراز احساسات به صورت 15 خرداد نبود. نیروها هم با استفاده از تجربههای آن جریان حاضر نبودند که تلفاتِ بیحساب بدهند. البته در قم فعالیتهایی شد که جمع ما در هدایت آن نقش داشت. در ماه رمضان با هماهنگی گروه ما و هیئت مؤتلفه بنا شد که در تهران مراکزی برای گرم شدن مبارزه و شکستن سکوت و خفقان ایجاد شود. برای مسجد جامع تهران و چند جای دیگر برنامهریزی شد. بنا شد افرادی را آماده کنیم برای سخنرانی در آن مجالس به صورتی که اگر یکی دستگیر شد، دیگری برای مجلس بعد آماده باشد. 30 نفر را آماده کردیم که اگر در بدبینانهترین فرض هر روز هم یکی را میگرفتند، جلسات تا آخر ماه رمضان ادامه پیدا میکرد. مجموعاً برنامه ماه رمضان برنامه موفق و خوبی بود و توانست جو خفقان را بشکند. افرادی هم بودند که میخواستند کارهای تندتری انجام شود و ترور منصور[3] و بازداشت شاخه نظامی مؤتلفه اوج تلاشهای مبارزین آن ماه بود.... من در مجلس مسجد جامع سخنرانی نکردم، آنجا پنج شش نفری رفتند، هریک دو سه روزی صحبت میکرد، دستگیر که میشد، دیگری سخنرانی را عهدهدار میشد. در این جریان آقایان ربانی املشی، جعفری، مروارید، محمدجواد حجتی و جعفر شجونی دستگیر شدند. بعد از ترور منصور، مجلس مسجد جامع با تهاجم پلیس بهم خورد و ادامه پیدا نکرد.»[4]
پینوشتها:
[1]. 15 دی 1343 برابر با اول ماه رمضان 1384 بود.
[2]. پایگاههای انقلاب اسلامی، مسجد جامع بازار تهران به روایت اسناد ساواک، ج 1، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1393، ص 150.
[3]. حسنعلی منصور – نخستوزیر وقت - در اول بهمن 1343 هدف گلوله محمد بخارایی قرار گرفته، 5 روز بعد درگذشت.
[4]. هاشمی رفسنجانی، اکبر، دوران مبارزه، ج 1، تهران، دفتر نشر معارف انقلاب، 1376، ص 199 – 200.
تعداد بازدید: 883