08 دي 1401
ساواک در گزارشی به تاریخ 8 دی 1341 مینویسد:
«اعلامیه پیوست که از طرف (هیئت تحریریه مکتب اسلام) که یک مجله دینی و در قم منتشر میشود پخش و در تهران و قم و برخی از شهرستانها توزیع شده جهت استحضار تقدیم میگردد....»[1]
اعلامیه مذکور به شرح زیر است:
«خواننده عزیز؛ امربهمعروف و نهیازمنکر و تبلیغ امر دین وظیفه هر فرد مسلمان است. بنابراین برای ادای دین خود در پیشگاه خدای بزرگ و پیشوایان مقدس اسلام با ما همکاری نموده، در تبلیغ و ترویج این مجله دینی که هیچگونه جنبه انتفاعی ندارد، همت گماشته و اشتراک آن را به دوستان و آشنایان خود توصیه نمایید که مسلماً شما نیز در نتایج معنوی آن سهیم خواهید بود. نشریه مکتب اسلام مربوط به فرد معین نبوده بلکه متعلق به تمام افراد مسلمین میباشد که به قلم جمعی از نویسندگان فاضل حوزه روحانیت قم جهت تبلیغ امر دین منتشر میشود و ناشرین آن بعد از توکل به خداوند متعال به پشتیبانی مردمان با اخلاص و متدین اجتماع دلگرم میباشند....»[2]
مجله «مکتب اسلام» در زمان حیات آیتالله العظمی بروجردی در آذر 1337 با حمایت مالی عدهای از تجار – در عمل به توصیه آیتالله شریعتمداری - تأسیس شد. در تأسیس و انتشار این نشریه ماهانه در دوره نخست، شماری از فضلای حوزه شرکت داشته، در نخستین شمارههای آن برخی از شاگردان آیتالله بروجردی که بعدها اغلبشان به نوعی در نهضت روحانیت فعالیت کردند، قلم میزدند. در آن سالها «مکتب اسلام» تنها نشریه دینی - حوزوی بود که میکوشید اندیشههایِ نویِ مذهبیِ پدید آمده در قم و البته متأثر از جریان نوگرای اسلامی تهران را به مشتاقان عرضه کند. در این مجله افزون بر مقالات علمی، گاه گزارشها و اخباری که بازتاب تحول در حوزه علمیه قم یا واکنشی به کجرویهای عقیدتی پدید آمده در جامعه بود، منتشر میشد. گرچه «مکتب اسلام» در قبال مسائل سیاسی و جریانات روز بنا بر رویه آیات بروجردی و شریعتمداری به شدت محتاط بود، فراتر از وضعیت اخلاقی جامعه را نقد نمیکرد، اما آموزههای اسلامی ارائه شده در آن میتوانست پشتوانه تقویت جریان اسلام اجتماعی - سیاسی باشد. استقبال از این مجله ماهانه طی سالهای متمادی به دلیل منحصر به فرد بودن آن کممانند بود.[3]
پینوشتها:
[1]. امام موسی صدر به روایت اسناد ساواک، ج 1، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1379، ص 11.
[2]. همان.
[3]. جعفریان، رسول، جریانها و سازمانهای مذهبی - سیاسی ایران، تهران، مؤسسه فرهنگی دانش و اندیشه معاصر، 1382، ص 181 – 183.
تعداد بازدید: 680