09 دي 1401
در آستانه ماه رمضان سال 1343ش. جمعی از روحانیون، وظیفه وعاظ و مبلغین دینی در این ایام را از آیات میلانی و مرعشی جویا شدند:
«پس از اهدای سلام به عرض عالی میرساند: نظر به اینکه ماه مبارک رمضان در پیش است و طلاب و محصلین حوزه علمیه قم برای ترویج و تبلیغ عازم مسافرت هستند، پیوسته به اینجانبان مراجعه کرده سؤال میکنند چنانچه از طرف دولت تضییقاتی نسبت به مسائل روز و هدف عالی روحانیت و تجلیل از مقام حضرت آیتالله العظمی آقای خمینی واقع شود وظیفه چیست؟...»[1]
آیتالله العظمی میلانی در 9 دی 1343 به این پرسش چنین پاسخ داد:
«مراتب فضل و تقوی و دلسوزی شما آقایانِ فضلا و مدرسین نسبت به مقدرات اسلامی، همین اقتضاء دارد که نسبت به آینده این مملکت بیدار بوده و با روشنبینی کامل طلاب محترم را رهبری نمایید... لازم است که با منطق متین و مستدل و با مراقبتِ آرامش و جلوگیری از انقلاب و شورش، مصالح و مفاسد را بیان نموده و انواع تعدیات و ظلم و ستم و اختناق شدید و تجاوزاتی که به حریم دین و مملکت مذهبی وارد شده و پایمال شدن حقوق ملت و گرفتاریهای اقتصادی و غیره و گرفتاری و زندانی شدن علماء و خطباء و دانشمندان تذکر دهید و به مردم هدف روحانیت را که عظمت اسلام و اجرای قوانین آن به صورت کامل و جلوگیری از دخالت بیگانگان و عمال آنان در مقدرات این کشور شرح داده و گفته شود هیچگاه روحانیت شکست نخورده و نمیخورد و از اهداف عالیه خود دست بر نمیدارد. به حولالله تبارک و تعالی وظیفه ملت اسلامی است از روحانیت که توأم با دین و مذهب است پشتیبانی نمایند و پشتیبانی خود را آشکارا اظهار بدارند و از درگاه حضرت احدیت جلعلی صریحاً بازگشت آقای آیتالله خمینی را مسئلت نمایند و نیز برای خدا در این زمستان سرد به فکر مستمندان و بینوایان باشند و به قدر امکانات مواسات[2] نمایند. بالجمله آقایان اهل علم و مبلغین بلکه همه طبقات نبایستی سکوت اختیار کنند...»[3]
پینوشتها:
[1]. صالح، محسن، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم: مجموعه بیانیههای 1341-1357، ج 4، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1385، ص 57.
[2]. کمک مالی.
[3]. اسناد انقلاب اسلامی، ج 1، تهران، سازمان تبلیغات اسلامی، 1369، ص 224 – 225.
تعداد بازدید: 779