نهضت امام خمینی
جنبش دانشجویی و فراز و فرودهایش
24 بهمن 1401
ساواک در گزارشی به تاریخ 24 بهمن 1343 با موضوع «تجزیه و تحلیلی از آنچه در چهارمین کنگره کنفدراسیون گذشت» می‌نویسد:
«به‌طور کلی سطح افکار عمومی در کنگره نسبت به کنگره‌های سابق خیلی پایین بود، به غیر از عده معدودی که سابقه مبارزاتی و تشکیلاتی زیاد دارند و افراد شناخته شده‌ای می‌باشند بقیه خیلی جوان و در تمام طول کنگره ساکت بودند. دیگر اینکه کنگره مثل سابق آن شور و هیجان‌های گذشته را نداشت و به‌طور محسوسی از دادن شعارها خودداری می‌شد. در تمام طول کنگره فقط دوبار شعار اتحاد ـ مبارزه، پیروزی داده شد و به همین اکتفا گردید. از فحاشی و هتاکی همچنین به‌طور قابل توجهی کاسته شده بود و فقط در پیام‌ها خیلی کم این اهانت‌ها بگوش می‌خورد... در کنگره دو موضوع جالب بود: یکی قدرت چپی‌ها که از تمام کنگره‌های دیگر زیادتر بود و دیگری اختلاف جبهه ملی و از دست دادن اکثریتی که در کنگره‌های سابق داشتند... پس از کنگره جبهه ملی که در سپتامبر 1964 در کارلسروهه برقرار شد چنین گمان می‌رفت که اختلافات داخلی جبهه ملی برطرف شده، در حالی که این کنگره چنان نشان داد که دو دستگی عمیقی در جبهه ملی وجود دارد و عده زیادی رهبران کنونی جبهه را قبول ندارند و این امر به خوبی در موقع انتخابات هیئت دبیران کنفدراسیون مشاهده گردید...»[1]
گفتنی است در پی بروز بحران در صحنه مبارزات سیاسی و اجتماعی ایران در سال‌های 1339-40 دانشجویان ایرانی خارج از کشور بر آن شدند تا برای تحکیم موقعیت و یکپارچه کردن حرکت‌های سیاسی دانشجویی به سازماندهی مجدد بپردازند. با این هدف در تاریخ 11تا 15 دی 1340 کنگره‌ای در پاریس برگزار شد که جایگاه ویژه‌ای در تاریخ جنبش‌های دانشجویایی دارد. برخلاف کنگره‌های پیشینِ کنفدراسیون دانشجویان ایرانی در اروپا، کنگره پاریس با حضور و پیوستن انجمن دانشجویان ایرانی در آمریکا (سازمان دانشجویی ایرانی در آمریکا) و همچنین حمایت دانشجویان دانشگاه تهران همراه بوده، گام مهمی در همبستگی و اتحاد میان تمام دانشجویان ایرانی در خارج از کشور به‌شمار می‌رفت. به این ترتیب کنگره پاریس به شکل‌گیری کنفدراسیون جهانی محصلین و دانشجویان ایرانی خارج از کشور یا «اتحادیه ملی» منجر شده، با صدور قطعنامه‌ای در 20 ماده به کار خود پایان داد. این قطعنامه بیانگر اهداف کلی، خط مشی و رویکرد کلی کنفدراسیون نسبت به اوضاع داخل و خارج ایران بود. پس از پایان کنگره پاریس هرسال نمایندگان انجمن‌ها و واحدهای مختلف کنفدراسیون در کشوری گرد هم آمده، 5 نفر را به عنوان هیئت دبیران کنفدراسیون به مدت یک سال برای رهبری آن انتخاب می‌کردند.[2]
در قطعنامه چهارمین کنگره کنفدراسیون جهانی که در دی 1343 در کلنِ آلمان غربی برگزار شد، بر آزادی دکتر مصدق تأکید و به اعطای حق کاپیتولاسیون به اتباع آمریکایی و تبعید امام خمینی اعتراض شده بود.[3]
پی‌نوشت‌ها:
[1]. چپ در ایران، حزب توده در خارج از کشور به روایت اسناد ساواک، ج 1، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1382، ص 184.
[2]. کریمیان، علیرضا، جنبش دانشجویی در ایران از تأسیس دانشگاه تا پیروزی انقلاب اسلامی، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1381، ص 227 – 228.
[3]. همان، ص 235.
تعداد بازدید: 690
آرشیو نهضت امام خمینی
جدیدترین مطالب
پربازدیدها
