قطعنامه علمای شیراز در واکنش به اوضاع کشور

12 فروردين 1402

ساواک در گزارشی به تاریخ 12 فروردین 1342 می‌نویسد:

«از چندی قبل یکی از روحانیون شیراز به نام سیدابوالحسین [عبدالحسین] دستغیب که سمت امام جماعت را نیز دارا می‌باشد و مورد اعتقاد [و] اعتماد عمومی است در شب‌های جمعه بر علیه... اقدامات اخیر دولت بیاناتی ایراد می‌نموده. برابر اطلاعات واصله اظهارات این شخص یک ریشه عمیق داشته و مشارٌالیه از اکثر علمای شیراز الهام می‌گرفته است. بر همین اساس اقداماتی به‌طور غیر محسوس انجام و ترتیب داده شده بود که از بیان مطالب زننده و تند روی منبر خود داری شود... مع‌الوصف اطلاع موثق در دست است که آقای شیخ بهاءالدین محلاتی[1] محرک اصلـی سیـدابوالحسین [عبدالحسین] دستغیب بوده و حتی مینوت قطعنامه‌ای را که ذیلاً به استحضار می‌رسد به آقای دستغیب داده که روی منبر قرائت نماید و مشارٌالیه نیز در ساعت 19:00 روز 8 /1 /42 با حضور در حدود 2000 نفر در مسجد جامع شیراز به منبر رفته و ضمن تنقید از وضع جاری و نفرین به مسببین آن مردم را به جهاد بر علیه وضع حاضر تشویق و ترغیب می‌نماید. ضمناً به منظور تحریک افکار عمومی بیاناتی در مورد حوزه علمیه قم نموده و اضافه می‌نماید عده‌ای از طلاب علوم دینی حوزه علمیه قم را شهید و جمعی را مصدوم نموده[2]، سپس به همین مناسبت اعلام می‌دارد سه روز کلیه مساجد تعطیل خواهد بود. بعداً قطعنامه‌ای به شرح ذیل از طرف علمای شیراز روی منبر قرائت کرد که مورد تأیید مستمعین قرار می‌گیرد. اول با حضور هزاران نفر جمعیت از طبقات مختلفه این قطعنامه صادر و به اتفاق آراء تصویب شد:

1- لغو تصویبنامه مورخه 11 /12 /41 هیئت دولت مبنی بر حذف کلمه ذکور از شرائط انتخاب شوندگان و انتخاب کنندگان.[3]

2- بر قراری حکومت ملی که صددرصد متکی به مبانی اسلامی و افکار عمومی بوده باشد.

3- تسریع در شروع انتخابات مجلسین شورا و سنا با اصول آزادی و خاتمه دادن به دوران فترت.

4ـ شرکت دادن 50 نفر از علمای طراز اول در نظارت به امور قانونگذاری مجلس شورای ملی طبق قانون اساسی...»[4]

پی‌نوشت‌ها:

 
تعداد بازدید: 701