14 فروردين 1402
هجوم مأموران حکومت پهلوی به مدرسه فیضیه در دوم فروردین 1342 نقطه عطفی در تاریخ نهضت اسلامی ایران به شمار میآید. اخبار این رخداد بلافاصله به شهرهای مختلف و خارج از کشور رسید و مراجع و علمای بزرگ شهرهای ایران با ارسال تلگراف تسلیت به مراجع قم با آنان همدردی کردند. آیتالله بهبهانی از علمای تراز اول تهران در نامهای به مراجع تقلید حوزه نجف (آیات حکیم، خویی و شاهرودی) ایشان را در جریان مسائل ایران گذاشته، مراجع نجف نیز با اطلاع از حادثه فیضیه تلگرافهای تسلیتی به مراجع ایران فرستادند. در عتبات عالیات عراق اخبار ایران بهطور جدی دنبال میشد، طلاب مدارس علمیه نجف مراسم یادبودی برای شهدای حوزه علمیه قم برگزار و علماء و مدرسین آن نیز با صدور اعلامیهای ضمن اظهار تأثر از فاجعه فیضیه آمادگی خود را برای حفظ و حراست از دین اسلام اعلام کردند. آیتالله العظمی خویی نیز که از ابتدای نهضت روحانیون ایران با آن همراه بود، تلگرافی به امام خمینی با این مضمون فرستاد: جنایت جباران نسبت به حوزه علمیه دلهای ما و عموم مسلمین را به درد آورده است. این حادثه چنان وی را به خشم آورد که در 7 فروردین تلگراف شدیداللحنی به شاه فرستاده، با انتقاد از «مفاسد تصویبنامه شوم و جعل قوانینی برخلاف مقررات اسلام» از او خواست اسباب اغتشاش مملکت و ناراحتی مسلمانان جهان را مرتفع سازد و هشدار داد که «علمای اعلام و عموم طبقات مسلمانان با اتکال به حول و قوه الهی از مقدسات دین تا آخرین نفس دفاع خواهند نمود».[1]
در 14 فروردین آیتالله خویی تلگرافی به شرح زیر برای 24 نفر از علمای سرشناس ایران از جمله مراجع تقلید قم و مشهد ارسال کرد:
«در اول این ماه تلگرافاً از شاه خواستیم که از پشتیبانی قوانین شوم ضد اسلام خودداری نماید والا علمای اعلام و مسلمانان جهان در دفاع از مقدسات اسلام کوتاهی نخواهند نمود. به قرار معلوم بر پشتیبانی خود باقی و از اهانت به مقدسات دین دست بردار نیست. خصوصاً حادثه مؤلمه قم قلوب ما و عموم مسلمین را جریحهدار نموده. بار دیگر بدین وسیله اعلام میداریم چنانچه از این قوانین رفع ید نشود، آخرین وظیفه خود را انجام خواهیم داد و مسئول هر حادثه شخص شاه و هیئت دولت خواهند بود.»[2]
پینوشتها:
[1]. بصیرتمنش، حمید، «واکاوی مواضع آیتالله خویی در جریان نهضت روحانیون ایران»، تاریخ اسلام و ایران، پاییز 1393، ش 23، ص 93 – 116.
[2]. اسناد انقلاب اسلامی، ج 1، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1374، ص 86.
تعداد بازدید: 698