15 فروردين 1402
«بسم اللّه تعالی شأنه،
جناب مستطاب حجتالاسلام والمسلمین آقای حاج سیدمحمود طالقانی و استادان معظمان و دانشمندان محترم آقای مهندس بازرگان و آقای دکتر سحابی دامت ایامهم،
تسلیم و تحیت وافر تقدیم داشته و به انواع دعوات یاد آورم. ندانم در درگاه خداوند چه راز و نیازی با خلوص نیت داشته [و] دارید که یک عالَم دل به همراهتان است. قرآن مجید میفرماید (ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات سیجعل لهم الرحمن ودا)، باری بسی جای تأسف است امت اسلامی و جویندگان علم و دانش از فیض حضور و شنیدن مطالب علمی و سخنان هدایت بخش شما آقایان محروم است. البته روزگار چنین نماند و وعدههای خداوندی جلوهگر شده و این شب تیره و تاریک به صبح روشن مبدل گردد. انشاءاللّه زندانی بودن شما آقایان و دیگر شخصیتهای با ایمان درسی است برای امت اسلامی و میفهماند آنچه را که باید بفهماند. منطق شما آقایان و مدافعه متین و مستحکم وکلاء محترمتان کتابی خواهد بود در روزگار ودیعه بماند و طبقات آینده از آن درس گرفته و عدالتخواهی و حقگویی را وظیفه خود دانسته و هیچگاه در قبال جور و تعدی سکوت را روا ندارند که حضرت امیر علیهالصلوة والسلام میفرماید السکوت اخالرضا و فرمودهاند هر آنکه رضایت دهد به اعمال دیگری شریک در عمل وی خواهد بود. در خاتمه گویانم الیاللّه المشتکی و الی ولیه المهدی ارواحنافداه نرفع الشکوی والسلام علیکم.»[1]
پینوشت:
[1]. اسناد انقلاب اسلامی، ج 1، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1374، ص 238.
تعداد بازدید: 575