زهرا رنجبر کرمانی
07 ارديبهشت 1402
با آغاز نهضت روحانیت و در حالی که مواضع امام در قبال مسائل جاری کشور بیش از پیش مورد توجه مردم و روحانیون قرار میگرفت، دشمنی و خصومت پهلوی نیز نسبت به وی فزونی مییافت. مردمی که سالها در انتظار رهبری واجد شرایط مبارزه با استعمار و استبداد بودند، گم شده خود را یافته با او بیعت و علمای سراسر کشور اعلامیههایی در تأیید مرجعیت امام منتشر کردند. اقدام روحانیون ایران در خارج از کشور نیز بازتاب داشته، به سرعت مورد تأیید بسیاری از روحانیون و مبارزین قرار گرفت.[1]
گزارش ساواک مورخ 7 اردیبهشت 1342 با موضوع «موقعیت آیتالله خمینی در مجامع روحانی» گواه این مدعاست:
«اقدامات مخالفتآمیز چند ماه اخیر آیتالله خمینى و پیشقدمى مشارٌالیه در مخالفت با عملیات اصلاحى اعلیحضرت همایونى[!] و دولت، موجب تمرکز قدرتهاى روحانى در اطراف وى گردیده و به خاطر همین مرکزیت هماکنون حوزههاى علمى مذهبى خارج از ایران نیز نامبرده را مشخصترین رکن جامعه روحانیت ایران میشناسند. و تلگراف تسلىآمیز واقعه اخیر[2] از جانب آیتالله حکیم خطاب به وى نتیجه همین شخصیت اوست و خود وى نیز عملاً داعیه مرجعیت را دارد.»[3]
پینوشتها:
[1]. منصوری، جواد، تاریخ قیام پانزده خرداد به روایت اسناد، ج 1، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1377، ص 572 - 573
[2]. فاجعه مدرسه فیضیه قم در 2 فروردین 1342.
[3]. قیام 15 خرداد به روایت اسناد ساواک، ج 2، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1378، ص 148.
تعداد بازدید: 631